Sándor Wekerle
Dr. Sándor (Alexander) Wekerle, (Mór, 15 november 1848 - Boedapest, 26 augustus 1921) was een Hongaars politicus.
Hij werd op 17 november 1892 de eerste niet-adellijke premier van Hongarije. Zijn eerste ambtstermijn duurde tot 1 januari 1895. Daarna was hij van 1906 tot 1910 premier en van 1906 tot 1909 tevens de Hongaarse minister van Financiën.
Wekerle was een loyaal aanhanger van de keizers Frans Jozef I en Karel I van Oostenrijk-Hongarije. Deze laatste benoemde hem in 1917, tijdens de Eerste Wereldoorlog tot minister-president als opvolger van Móric Esterházy. Hij streefde in dit laatste ambtstermijn als premier naar de invoering van algemeen kiesrecht in Hongarije. Dit stuitte op onbegrip bij sommige magnaten (hoge adel), maar werd met vreugde begroet door progressieve politici in het parlement, zoals Mihály Károlyi, de leider van de Onafhankelijkheidspartij.
Hoewel Wekerle niet als bijzonder progressief te boek stond (hij steunde vaak op de leider van de behoudende liberalen, István Tisza, was Wekerle zich ervan bewust dat alleen interne hervormingen het rijk konden redden. Uiteindelijk werden zijn kiesrechthervormingen geblokkeerd door graaf Tisza.
Nadat de Roemenen hadden moeten capituleren, eiste Wekerle grote stukken Roemeens land op voor het Hongaarse rijksdeel, maar liefst 5000 kilometer (ter illustratie: het Oostenrijkse rijksdeel legde 'slechts' beslag op 300 kilometer Roemeens grondgebied.).
In 1918 wist hij te bewerkstelligen dat in de Hongaarse regimenten het Hongaars werd ingevoerd. Hij werd hierin gesteund door keizer Karel I van Oostenrijk.
In 1918 moest dr. Wekerle aftreden. Hij overleed in 1921.
