Roel van Duijn

Roeland Gerrit Hugo (Roel) van Duijn (Den Haag, 20 januari 1943) is een Nederlands politicus en politiek activist. Hij was een van de oprichters van Provo, en van de Kabouterbeweging. Hij zat voor beide bewegingen in de Amsterdamse gemeenteraad, en werd later wethouder als lid van de PPR. Daarnaast is hij bekend als schrijver.

[bewerk] Biografie

Van Duijn werd geboren in een antroposofisch gezin in Den Haag. Hij volgde het gymnasium, en verhuisde in 1963 naar Amsterdam waar hij geschiedenis en politicologie ging studeren en later rechten.

Hij organiseerde al in Den Haag demonstraties tegen de atoombom en werd redacteur van De Vrije Socialist. In 1964 was hij een van de oprichters van de Provo-beweging. In 1969 kwam hij voor Provo in de Amsterdamse gemeenteraad, en vervolgens voor Kabouterstad Amsterdam. Op 17 april 1970 werd hij ontvoerd door de rechtsradicaal Joop Baank, maar Van Duijn weigerde aangifte te doen. Zijn verhouding met de Amsterdamse burgemeester Ivo Samkalden was zeer gespannen. Van Duijn werd in 1973 lid van de PPR en werd in september 1974 wethouder voor die partij.

Hij wees een dienstauto af en koos in plaats daarvan voor een dienstfiets met 10 versnellingen, die door zijn PvdA-collega Cees de Cloe in de gracht zou zijn gegooid. Toen in de nacht van 13 op 14 februari 1975 bij het in aanbouw zijnde metrostation Venserpolder een bom werd ontdekt, die geplaatst bleek door drie rechtsradicalen onder wie Joop Baank, was Van Duijn de enige wethouder die weigerde de schuld bij de actievoerders in de Nieuwmarktbuurt te leggen. Hierop werd hij door zijn collega-wethouder Harry Verheij met lichamelijk geweld bedreigd. Zijn wethouderschap eindigde in januari 1976.

Als wethouder gaf Van Duijn onder andere de aanzet tot de toepassing van duurzame energiebronnen en tot het oprichten van een lokale televisiezender (SALTO), en van de aanleg van een gemeentelijk televisiekabelnet.

In 1977 vestigde hij zich als biologische boer op een kaasboerderij bij Veele (gemeente Vlagtwedde). Hier werden twee zoons geboren. In 1981 keerde hij terug naar Amsterdam, en in 1983 droeg hij de boerderij over. Vanaf 1984 werkte hij bij het Europese Parlement als fractiemedewerker van het Groen Progressief Akkoord. Voor de partij De Groenen was hij lijsttrekker in 1989, bij de Tweede Kamerverkiezingen. Hij haalde de kiesdeler niet. In 1994 werd Van Duijn opnieuw gemeenteraadslid in Amsterdam, ditmaal voor de politieke partij De Groenen. De fractie ging in 1998 op in het samenwerkingsverband Amsterdam Anders/De Groenen. In 1999 werd Van Duijn lid van Provinciale Staten van de provincie Noord-Holland voor De Groenen, en op 14 februari 2001 stapte hij over naar GroenLinks. Voor een samengaan van beide partijen had hij toen al enige jaren gepleit.

Anno 2006 is Van Duijn deelraadslid van de deelraad Oud Zuid in Amsterdam.

Het persoonlijke en het politieke zijn bij Van Duijn altijd nauw verweven geweest. Van Duijn was gehuwd met José Krijnen, uit het huwelijk kwam een kind, hun dochter Alisa Helena Maria van Duijn. Toen bij Krijnen baarmoederhalskanker was geconstateerd wees zij een operatie af omdat ze zich verliet op adviezen van macrobioot Adelbert Nelissen van het Kushi Instituut. Het paar ging uit elkaar. Na het overlijden van Krijnen richtte Van Duijn het Comité tegen Misbruik van Macrobiotiek op en klaagde hij Nelissen aan.

De laatste jaren heeft Van Duijn zich, naar aanleiding van een stukgelopen relatie, bezig gehouden met liefdesverdriet. Hij beheert een website hierover en geeft tegen betaling adviezen aan mensen met een gebroken hart.

[bewerk] Bibliografie

Het witte gevaar; een vademekum voor provoos (1967)
Het beste uit "Provo"; een bloemlezing uit alle verschenen nummers van het tijdschrift "Provo" (1967) (samensteller)
De boodschap van een wijze kabouter; een beschouwing over het filosofische en politieke werk van Peter Kropotkien in verband met onze huidige keuze tussen katastrofe of kabouterstad (1969)
Schuldbekentenis van een ambassadeur; nota's, beschouwingen, manifesten, artikelen en vragen van een ambassadeur van Oranjevrijstaat in de gemeenteraad van Amsterdam (1970)
Panies dagboek (1971) ISBN 90-290-0473-8
Die Botschaft eines weisen Heinzelmännchens; das politische Konzept der Kabouter; eine Betrachtung über das philosophische Werk von Peter Kropotkin in Verbindung mit der heutigen Wahl zwischen Katastrophe und Heinzelmännchenstadt (1971)
Budskab fra en viis nisse; en oversigt over Peter Kropotkins filosofiske og politiske skrifter i forbindelse med nutidens valg mellem katastrofe og nisseby (1971)
Bloed; een atoom-roman (1972) ISBN 90-290-0225-5
Message of a wise Kabouter (1972)
Energieboekje (1972) ISBN 90-6019-228-1
Zweet; een soldatenroman (1973) ISBN 90-290-0176-3
Het wonder van Amsterdam; de hemel geeft, wie vangt die heeft (1974)
En tranen (1976) ISBN 90-290-0862-8
De waarheid is een koe; aantekeningen van een kleine boer (1982) ISBN 90-290-1128-9
Groene politiek; de visie van het Groen Platform (1984) ISBN 90-6184-217-4
Voeten in de aarde; de eco-crisis en onze erfenis van Abraham Kuyper en Frederik van Eeden; verkenningen in organische en organistische filosofie (1984) ISBN 90-290-1906-9
Provo; de geschiedenis van de provotarische beweging 1965-1967 (1985) ISBN 90-290-1618-3 (met foto's van Cor Jaring)
Hoefslag; over politiek en spiritualiteit (1988) ISBN 90-290-3912-4
Het leeuwekind; roman (1991) ISBN 90-290-2810-6
Blijft Amsterdam?; het referendum en de gedaanteveranderingen van de hoofdstad (1996) ISBN 90-290-5236-8
De bruidenoorlog; gemengde liefde en oorlog in Macedonië (2003) ISBN 90-6728-163-8
Liefdesverdriet; roman, gevolgd door Hoe word ik een ster in ldvd? (2004) ISBN 90-290-7532-5