Recyclagepark
Met een reclagepark of containerpark duidt men in Vlaanderen de installatie aan waar particulieren hun afval gescheiden kunnen deponeren.
Sedert het "afvalstoffendecreet" (1981) is in Vlaanderen is elke gemeente verplicht zo'n containerpark in te richten. Daarvoor bestonden er al openbare en particuliere initiatieven van gescheiden afvalinzameling. Men vindt er voor elk soort afval afzonderlijke vaten, bakken of containers. Zo o.m. voor:
- papier
- plastic
- blik
- andere metalen
- Elektro, soms afzonderlijk voor "witgoed" (koelkasten, droogkasten,...), "bruingoed" (TV, audio,..) en ICT (computers, gsm,...).
- kleding
- brik
- glas, soms afzonderlijk voor wit/gekleurd, of vlak/hol glas
- autobanden
- hout
- bouwafval, aardewerk
- GFT of composteerbaar afval (snoeihout,...)
- inleverpunt voor de milieubox met KGA (klein gevaarlijk afval), of afzonderlijke containers voor baterijen, lampen, olieën/vetten, chemicaliën...
Sommige stoffen mogen niet naar het containerpark gebracht worden, omdat ze speciale behandeling verdienen, bijvoorbeeld:
- (ongesorteerd) restafval
- dierlijk (slacht-)afval
- industrieel afval
De OVAM Openbare Vlaamse Afval Maatschappij, een overheidsinstelling, zorgt voor het toezicht en beheer van de containerparken. Zij leggen ook de contacten met de bedrijven die de containers ophalen en verder verwerken.
In Nederland spreekt men soms van afvalstraat.
