Rebreather
Een rebreather, letterlijk een “her-inademer” is een apparaat dat door duikers wordt gebruikt om onder water te kunnen ademen waarbij de rebreather ervoor zorgt ervoor dat de uitgeademde zuurstof weer wordt gebruikt door de duiker.
Inhoud |
[bewerk] Werking
Een duiker gebruikt ongeveer 1 liter zuurstof per minuut. Aan de oppervlakte komt dat neer op 4 a 5% van in de ingeademde lucht. Hij ademt lucht in bestaande uit(79% stikstof en 21% zuurstof) en ademt 79% stiksof, 5% kooldioxide en nog steeds 16% zuurstof uit. Een rebreather filtert de kooldioxide uit het in te ademen gas door middel van een scrubber gevuld met kooldioxide absorberende korrels waarbij onder andere warmte en vocht vrijkomt.
[bewerk] Verschillende systemen
Er zijn meerdere soorten rebreathers. De belangrijkste zijn: de halfgesloten (Semi Closed Rebreather, SCR) en de volledig gesloten rebreather (Fully Closed Rebreather: FCR). Ook bestaan er nog medische rebreathers welke vaak volledig gesloten zijn en worden gebruikt om een patiënt met een kleine voorraad zuurstof langere tijd te kunnen behandelen. Met een medische rebreather kan niet gedoken worden.
[bewerk] Voordelen
De bekende voordelen zijn: geen bellen (handig voor fotografen, biologen en wrakduikers), langere duiktijden, kortere decompressietijden, warm ademgas (dat komt door de chemische reactie van de scrubber), kleine flesjes (minder slepen met spullen) en stabiliteit (handig voor fotografen). Maar wellicht is het belangrijkste voor de duiker dat hij tijd koopt. Onafhankelijk van de diepte heeft de duiker de beschikking over 3 tot 6 uur ademgas. De duiktijd wordt echter bepaald door de gebruiksduur van de scrubber, en de hoeveelheid bailoutgas (gas wat kan worden geademd als de rebreather niet goed werkt)die de duiker kan meenemen.
[bewerk] Nadelen
Duiken met rebreathers vraagt om discipline en zorg. Het is belangrijk om de juiste werking van het systeem voor iedere duik vast te stellen. Er is een reeks van testen die moeten uitwijzen of het systeem gesloten is, er voldoende O2 in het circuit aanwezig is, de elektronica naar behoren werkt, de scrubber niet is uitgeput, etc. Omdat men in- en uitademt in plastic zakken (de longen van de CC) blijven er nogal wat ongenode gasten (bacteriën) achter. Regelmatig moet het systeem daarom goed gereinigd en ontsmet worden. Het drijfvermogen met CC is anders dan met OC: uittrimmen op de longen is niet meer mogelijk. Dat lijkt een simpel verschil met OC, maar de praktijk is anders. Met CC moet men opnieuw leren duiken. Om een beetje vertrouwd te raken met CC apparatuur en de verschillende procedures moet men toch al snel een twintigtal duiken maken. Voor CCR geldt dat er ingewikkelde zogenaamde bailout scenario’s moeten worden berekend voor het geval de rebreather onderwater niet meer functioneert. Hiervoor moet dan ook weer geoefend worden.
