Pytalovo
| Pytalovo | |
|---|---|
 |
|
 |
|
| Kerngegevens | |
| Deelgebied | oblast Pskov |
| Rayon | district Pytalovski |
| Inwoners | 6806 (volkstelling 2002) |
| Coördinaten | 57°04′NB 27°55′OL |
| OKATO-nummer | 58253501 |
| Netnummer | (+7) 81147 |
| Tijdzone | UTC+3 (MSK) |
| Officiële website | Pytalovo.ellink (ru) |
Pytalovo (Russisch: Пыта́лово) (vroeger ook Neu-Lettgallen, Jaunlatgale - allebei te vertalen als Nieuw-Letgallen - en Abrene) is een stad in Rusland. Ze maakt deel uit van de oblast Pskov en ligt op 102 km van de stad Pskov. In 2005 werd het inwoneraantal geschat op 6615.
Inhoud |
[bewerk] Etymologie
In oudere Duitse teksten werd het plaatsje meestal "Neu-Lettgallen" genoemd. De etymologie van Pytalovo is fel omstreden: de naam kan afstammen van Lets "pie talavas ("bij Talava") of van de Russische familienaam Пыталов (Pytalov) afgeleid van het Slavische пытатъ (pytat'), dat "vragen, zoeken" betekende. Een meer plausibele verklaring vormt een afleiding via volksetymologie van het einde van de Duitse en Letse naam: "gallen". "Gallen-veld" zou dan, mede door de aanwezigheid van een galg of galgenveld, geïnterpreteerd zijn als место пыток (mesto pytok - plaats van executies), later aangepast tot Пыталово. Het Letse "abra" betekent trog of vochtige laagte en wordt vaak gebruikt in de naam van velden, weiden en bossen.
[bewerk] Geschiedenis
Het dorp wordt onder zijn Russische benaming voor het eerst vermeld in een bron uit 1782; Pytalovo is dan een dorp op zes km van de bijna vervallen stad Vysjgorodok, met 13 boeren. In 1878 had het 57 inwoners (waaronder wellicht enkele Jiddisch-sprekende Joden) en behoorde het tot de oejezd (regio) Ostrov in de goebernija (gouvernement) Pskov. Bij een "vijfde klas" station dat op de belangrijke spoorweglijn Sint-Petersburg - Warschau gebouwd werd, groeide dan een klein stadje.
Tijdens de burgeroorlog tussen Bolsjewieken en de "Witten", waarbij zich ook Letse nationalisten aangesloten hadden, was het station strategisch erg belangrijk. Het treinstation van Pytalovo werd gebombardeerd door de met de Witten meevechtende Duitse luchtmacht. Bij het vredesverdrag van Riga in 1920 tussen Letland en de Sovjet-Unie werd Pytalovo een deel van Letland. In 1925 werd het hernoemd tot Jaunlatgale. In 1933 verkreeg Jaunlatgale de status van een stad en in 1938 werd de stad herdoopt tot Abrene. De meerderheid van de bevolking van het stadje was Russischtalig en orthodox; in de regio Abrene was echter 55% Lets en slechts 48% van de bevolking orthodox, tegen 38% katholieken en 12% lutheranen (zie ook Letgallen).
In 1939 werd Letland, net als Litouwen en Estland, een deelrepubliek van de Sovjet-Unie. In 1944, na het verdrijven van het Duitse leger, hevelde de Sovjet-Unie Abrene en het Russisch-sprekende gedeelte van de regio over naar de oblast Pskov. Een jaar later kreeg de stad haar vroegere naam "Pytalovo" terug. De Tweede Wereldoorlog en zijn nasleep, o.a. de gedwongen collectivisatie, de verhuizing van vele etnische Letten uit vrees voor of op bevel van Stalin, zorgden voor een ingrijpende wijziging van de bevolkingssamenstelling: in Pytalovo wonen sedert 1945 geen Joden en bijna geen Letten meer.
Aanvankelijk probeerde het in 1991 onafhankelijk geworden Letland nog de status van Pytalovo-Abrene te veranderen, maar kreeg daarvoor weinig steun van de internationale gemeenschap, die wellicht bang was dat Rusland dan grenswijzigingen met Oekraïne (vooral de Krim) en Georgië (vooral Zuid-Ossetië en Abchazië) zou claimen. Een grensverdrag tussen Rusland en Letland is nog steeds niet ondertekend, omdat Letland wil dat Rusland eerst de onwettigheid van de annexatie van Letland in 1939 door de Sovjet-Unie erkent, wat gezien de aanwezigheid van vele etnische Russen in Letland en wegens het grensprobleem in en rond Pytalovo erg moeilijk ligt voor Rusland. De Russische president, Vladimir Poetin, noemde de houding van Letland in het zogenaamde Abrene-conflict dan ook strijdig met de geest van het nieuwe Europa. Poetin sloot zijn speech af met de ondertussen in Rusland en Letland beruchte uitdrukking "Letland zal nog eerder de oren van een dode ezel krijgen, dan Pytalovo." Het is niet duidelijk of hij toen wist dat het symbool van Pytalovo een hoefijzer is.
[bewerk] Demografie
| Ontwikkeling van het inwoneraantal | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Jaar | 1959 | 1970 | 1979 | 1989 | 2002 | ||
| Bevolking | 3500 | 4100 | 5400 | 7200 | 6800 | ||
[bewerk] Bezienswaardigheden
Pytalovo ligt aan de rivier de Oetroja. Bezienswaardig zijn het modernistische treinstation, het postkantoor (beide uit het begin van de 20e eeuw) en het koopmanshuis Iljin (gebouwd in 1920). In de Pioniersstraat is een voor een groot deel uit hout bestaande Sint-Nicolaaskerkje uit 1931 te vinden, dat nu nog gebruikt wordt voor erediensten. Daarnaast is er in de Tsjechovstraat een lutherse kerk en een in 1986 gesticht museum gewijd aan de "Дружба народов" ("Vriendschap tusssen de volkeren"). Pytalovo herbergt ook een kosmonautenmuseum.
Interessant zijn verder de dichtbij gelegen plaatsen Vysjgorodok, wegens zijn historische gebouwen (o.a. de kerk van de Heilige Martelaren Boris en Gleb), en Poestoje Voskresenje (wegens zijn kerk van de Nativiteit).
[bewerk] Beroemde inwoners van Pytalovo
- Vasili Kononov, Letse partizaan van Russische afkomst
- Valentin Tsjernych, filmscenarioschrijver ("Moskou gelooft niet in tranen")
[bewerk] Externe Links
- Website van de stad Pytalovo (ru)
- Website van de oblast Pskov met foto's van en info over Pytalovo en omgeving (en)
- Bewijsplaats voor officieel gebruik van de Duitse naam "Neulettgallen" vóór 1925 - zie pagina 15. (de)
- Artikel in Izvestia over de reacties van de lokale inwoners op de Letse eisen en Poetins antwoord (ru)
