Poldernederlands
Poldernederlands is de term die de sociolinguïst dr. Jan Stroop (geboren in 1938) bedacht heeft om het verschijnsel aan te duiden dat de ABN-tweeklanken /ei/, /ui/ en /ou/ met een meer open mond worden uitgesproken en meer en meer gaan klinken als /aai/, /ou/ en /aau/. Zo klinkt Blijf bij mij, gezongen door "Traintje" Oosterhuis, als "Blaaif baai maai".
Volgens Stroop doet het verschijnsel zich vrijwel overal in Nederland voor en zijn het vooral hoog opgeleide jonge vrouwen die dit gedrag vertonen. Het gaat, zo meent hij, om het onbewust loslaten van de beschaafde uitspraaknorm.
Empirisch onderzoek heeft uitgewezen dat de uitspraakverandering zich werkelijk voordoet en inderdaad vooral bij jonge vrouwen. Stroop ziet dit als resultaat van de vrouwenemancipatie.
Stroop voorspelt dat het Poldernederlands de toekomstige beschaafde norm wordt. Kinderen nemen immers voornamelijk de uitspraak van hun moeder over. Een belangrijke rol in dit proces spelen ook crèches, die voor het grootste geleid worden door vrouwen, zoals ook het personeel van het basisonderwijs bijna geheel uit vrouwen bestaat, en die spreken voor zover ze jonger dan 40 jaar zijn, vrijwel allemaal Poldernederlands.
Critici wijzen erop dat het verschijnsel geenszins nieuw is. Die bedoelen dan dat de verlaging van de diftongen in de Hollandse dialecten al eerder voorkwam en nog bestaat. Maar in het ABN kon de verlaging van de tweeklanken pas na de jaren '60 doorzetten, in de periode waarin de samenleving op vele terreinen oude normen losliet of er zelfs tegen rebelleerde.
