Pitcairn (eiland)
| Pitcairn | |
 |
|
| Basisgegevens | |
| Locatie | Zuidelijke Grote Oceaan |
| Eilandengroep | Pitcairneilanden |
| Coördinaten | {{{coordinaten}}} |
| Land | {{{land}}} |
| Hoofdplaats | {{{hoofdplaats}}} |
| Oppervlakte | 4,2 km² |
| Omtrek | 9,6 km |
| Inwonertal | 46 (juli 2004) |
| Landgebruik | bewoning |
| Overig | |
| {{{overig}}} | |
Pitcairn is het enige bewoonde eiland van de Pitcairneilanden. Het is ongeveer 5 km² groot en heeft met ongeveer 50 inwoners een bevolkingsdichtheid van 10/km². Het eiland heeft geen vliegveld of haven en is alleen bereikbaar per schip via Bounty Bay. Het wordt wel beschouwd als één van de meest afgelegen plaatsen ter wereld. De bewoners verbouwen hun eigen voedsel. Ze vissen en verkopen soms honing of houtsnijwerk aan passerende schepen. Er is geen dokter. Het gevoel van geïsoleerdheid moet volgens mensen die er geweest zijn enorm zijn. Die isolatie leidt ook tot merkwaardige seksuele verhoudingen. De schaarste aan partners resulteert in zaken die elders niet voorkomen: zussen die een echtgenoot delen en grote leeftijdsverschillen tussen partners. De afgelopen jaren kozen meerdere jonge bewoners ervoor te vertrekken. In 2003 werd voor het eerst in 17 jaar een kind geboren.
De taal die er wordt gesproken is zowel Engels als de lokale taal Pitcairnees. Het eiland wordt bestuurd door de Britse gouverneur Richard Fell vanuit Auckland, Nieuw-Zeeland.
Op Pitcairn ligt het dorp Adamstown dat met ongeveer 40 inwoners tevens de enige plaats is in de eilandenarchipel.
[bewerk] Geschiedenis
Het eiland werd in 1767 ontdekt en genoemd naar de matroos die hem ontdekte. Hiervoor woonden er al andere volken, maar op dat moment was het eiland onbewoond. In 1790 zocht een aantal muiters van de HMS Bounty, samen met een aantal gevangen genomen Tahitiaanse vrouwen en mannen, hun toevlucht tot het eiland. Een van deze muiters, John Adams, bleef als enige over van de muiters en stichtte een samenleving op het eiland. Het eiland werd samen met de eilanden eromheen in 1838 onderdeel van het Britse Rijk. De huidige bevolking stamt regelrecht af van deze muiters. Na een aantal roerige periodes met onder andere meerdere evacuaties, bekering tot de Zevendedags Adventisten en een dictator kwam Pitcairn in 2004 in het nieuws in verband met een aantal verkrachtingszaken, waarbij een kwart van de mannelijke bevolking betrokken is geweest. Zes bewoners werden in hoger beroep veroordeeld tot 6 jaar. Engeland heeft zeven cipiers gestuurd om een gevangenis te starten.
Over de muiterij is een boek geschreven: Muiterij op de Bounty; er zijn meerdere films over gemaakt.
