Opel Manta

De Manta was het sportieve model van Opel in de jaren zeventig en tachtig. In 18 jaar tijd werden er van de twee generaties - Manta A en Manta B - in totaal 1.056.436 gemaakt.

Inhoud

1 Manta A
2 Manta B
3 Trivia
4 Externe links

[bewerk] Manta A

Opel Manta A

De Manta A werd in 1970 geïntroduceerd en was technisch min of meer te beschouwen als het coupémodel van de Opel Ascona uit dezelfde tijd. De Manta was aanvankelijk leverbaar als 1600, 1600S en 1900S. De 1600 was voorzien van één carburateur, die de motor hielp aan een vermogen van 68 pk bij 5200 tpm. Hiermee was een topsnelheid mogelijk van 150 km/u. De motor in de 1600S had twee carburateurs en een vermogen van 80 pk. De topper van dat moment had een vermogen van 90 pk bij 5100 toeren per minuut, wat hem een topsnelheid gaf van 170 kilometer per uur.

In 1972 werd de serie uitgebreid met een Manta 1200, waarin een motor uit de Opel Kadett zat. Twee jaar later werd er een topmodel aan het programma toegevoegd: de GT/E met benzine-injectie. Door deze inspuittechniek werd uit 1897 cc toch een vermogen gegenereerd van 105 pk, goed voor een top van 190 km/u.

In juli 1975 werd de productie van de Manta A stopgezet, waarna de auto opgevolgd werd door de Manta B. De Manta A had goed verkocht: 498.553 exemplaren.

[bewerk] Manta B

Opel Manta B

In 1975 kwam de opvolger van de Manta A, de Manta B, op de markt. Deze opvolger was geheel anders dan zijn voorganger, zowel uiterlijk als innerlijk. De Manta B valt vooral op vanwege zijn nogal hoekige uiterlijk, wat niet bij iedereen direct in de smaak viel. Daarnaast zijn de grote luchtsleuven op de voorkant nadrukkelijk aanwezig. De rechthoekige koplampen werden op een later tijdstip vervangen door versies waar in elke unit twee ronde lampen zaten.

Innerlijk was er hier en daar sprake van verandering. Gebleven was de achterwielophanging en de vierversnellingsbak. Het motorenprogramma werd echter vernieuwd en uitgebreid. De Manta werd leverbaar met de 1,2S, 1,6N, 1,6S, 1,9S, 2,0S, en 2.0E. Vooral de laatste versie was bijzonder vanwege de toegevoegde elektronica met inspuiting; deze zou uiteindelijk ook de 2.0S vervangen. De 2.0E, ook wel de GT/E genoemd, werd later omgedoopt tot GSI om met de Volkswagen Golf te kunnen concurreren. Deze modellen waren in tegenstelling tot de voorgaande modellen voorzien van een Getrag 240-vijfversnellingsbak.

Naderhand werden nog speciale versies uitgebracht, waarvan de CC de bekendste is. Deze stond vooral bekend om zijn sterk vergrote ruimte in interieur en kofferbak. De snelste versies heetten Manta i200 en i240, met als doel om homologatie te krijgen voor de rallysport. De 400 was een wagen op zich, met verbrede wielkasten en een grote spoiler op de kofferbakklep. Ook het onderstel van deze Manta was flink aangepast: het was een vijfbouts onderstel met een compleet andere achteras dan die van de 'straat-Manta's'. De motor van de 400 was een 2.4l-zestienklepper met een topvermogen van 320 pk.

Race-uitvoering van de Manta A

In 1988 kwam er een eind aan het Manta-tijdperk met de opvolging door de Calibra, die voorzien was van voorwielaandrijving.

[bewerk] Trivia

De Opel Manta staat bekend als een auto die veel populariteit genoot en geniet in lagere sociale klassen en daardoor wel met 'sjonnies en anita's' wordt geassocieerd.
In Duitsland werden Manta-rijders in de jaren '80 Manni's genoemd, Manni slaat zowel op de naam Manfred als op Opel Mantafahrer = Opel Manta-rijders. Er is een hele cultus ontstaan rond de Opel Manta, van moppen tot bioscoopfilms.