Nik Kershaw
Nik Kershaw (Ipswich, 1 maart 1958) is een Brits popmuzikant. Het is de artiestennaam van Nicolas David Kershaw. Hij veranderde zijn naam in Nik omdat dat makkelijker was en beter stond. De naam Nik Kershaw zou uiteindelijk gebruikt worden op iedere single dan wel ieder album.
[bewerk] Biografie
Kershaw begon op vroege leeftijd al met muziek, en heeft in zijn jeugd in verschillende onbekende bands gespeeld. Hij wilde meer dan alleen plezier in muziek, en overwoog een carrière in de muziekwereld als songwriter. Dit was in het begin niet echt succesvol omdat hij zijn feeling met nummers nog niet gevonden had. Maar in 1983 tekende Kershaw een overeenkomst met MCB records, waar hij in dat jaar ook al meteen zijn eerste hit had genaamd: I won't let the sun go down on me. Het nummer werd in de UK geen grote hit maar scoorde in andere landen van Europa wel goed.
Zijn echte doorbraak kwam het jaar erna, in 1984 werd Wouldn't it be good meteen een grote nummer 1 hit. Het bereikte de nummer 4 plaats in de UK, en stond een week lang op nummer 1 in Nederland. Kershaw's album Human Racing was een groot succes en behaalde de nummer 2 in de UK, van dat album kwamen 3 grote hits de 2 hierboven genoemd en Dancing Girl.
Omdat Kershaw veel succes had en ook veel aandacht kreeg van tieners en van de media, en ook andere succesvol artiesten zoals Elton John, hadden de critici toch zo hun bedenkingen over Kershaw. Volgens de critici deed hij te veel 'onstage' en zeiden dat hij een band inhuurde genaamd Krew, om nog meer klank toe te voegen met de gitaar en keyboard.
In 1984 kwam Kershaw met zijn tweede album The Riddle, hiervan kwamen de hits The Riddle, Wide Boy en Don Quixote. Deze nummers stonden een paar weken lang in de top 20 van de UK, en The Riddle heeft ook in Nederland een aantal weken op nummer 1 gestaan. Over The Riddle werd veel gepraat, de tekst zou nergens over gaan, zeiden critici. Terwijl de fans er weg van waren, gingen op den duur ook zij erover twijfelen.
In 1985 was Kershaw te zien in het Wembley-stadion voor Live Aid, hierna nam Kershaw's succes stukje bij beetje af. Hij zong nummers van andere artiesten en was soms te vinden bij een live concert. Hij had zelf nog een hit, de soundtrack van de Amerikaanse film Doc Hollywood, ook in dat zelfde jaar.
In 1993 had Nik een grote hit met The woman I love. In dat jaar heeft hij ook verteld aan het publiek dat het nummer The Riddle in feite niks betekende en de tekst niets inhield, hij stelde voor om het als instrumentaal alsnog uit te brengen, dit zonder succesvolle gevolgen.
In 1999 had Nik nog een succes met 15 minutes, deze hit kwam van het gelijknamige album. Het bereikte in de UK de tweede plaats en stond in België en Nederland een week op nummer 1.
Vandaag de dag gaat het niet slecht met Kershaw, hij besteedt nu meer tijd aan vrije tijd, en besteedt zijn geld aan dingen die hij altijd al heeft willen kopen. Tegenwoordig zingt hij op songfestivals nog wel eens zijn voorgaande hits. Hij mag trots vertellen dat hij heeft samengewerkt met: Bonnie Tyler, Elton John en Tony en Hoop.
[bewerk] Discografie
- Human Racing (1984)
- Dancing Girls
- Wouldn't It Be Good
- I Won't Let The Sun Go Down On Me
- The Riddle (1984)
- Don Quixote
- The Riddle
- Wide Boy
- 15 minutes (1999)
- 15 minutes
| Bron(nen): |
|
