Monica Seles
 |
| Foto: Bill Mitchell |
Monica Seles (Novi Sad (Joegoslavië), 2 december 1973) is een Amerikaanse tennisster van Servische afkomst.
Ze maakte haar debuut in het seniorencircuit in Boca Raton, toen ze slechts veertien jaar en drie maanden oud was, en behaalde meteen ook een overwinning tegen Kelesi om uiteindelijk het hoofd te buigen voor Chris Evert. In 1988 bereikte Seles ook de tweede ronde van het toernooi van Miami en de halve finales van New Orleans. Ze nam meteen de 88e plaats in op de wereldranglijst.
In 1989 zou ze zelfs doorstoten tot de zesde plaats, onder meer door als 15-jarige, ongeplaatste wild-card speelster het toernooi van Houston, waar ze in de finale Chris Evert vloerde, op haar naam te brengen.
Na aan slechts zes professionele toernooien deelgenomen te hebben, bereikte ze meteen de halve finales van Roland Garros. In deze wedstrijd legde ze Steffi Graf het vuur aan de schenen door pas na drie felbevochten sets haar meerdere in de Duitse te erkennen. In dat jaar bereikte ze eveneens de vierde ronde op Wimbledon en de US Open. Op 11 september bereikte ze als vijfde jongste speelster ooit een top-tien plaats op de wereldranglijst, minder dan een jaar nadat ze professioneel van start ging.
Verder bereikte ze nog de finale van Dallas (verloren van Martina Navratilova) en Brighton (verloren van Steffi Graf) en was ze halve finaliste in Washington en Zürich. Haar eerste -en zeer succesvolle- jaar werd beloond met een ticket voor de Championships; ze verloor van Martina Navratilova in drie sets.
In 1990 won zij haar eerste Grand Slam toernooi, Roland Garros. En ook behaalde zij haar eerste Masterstoernooizege in een vijfsetthriller tegen Gabriela Sabatini (de eerste keer in de geschiedenis van de Masters dat er vijf sets nodig waren).
Op 11 maart 1991 nam zij de koppositie op de wereldranglijst van Steffi Graf over. In totaal heeft Monica Seles 178 weken de wereldranglijst aangevoerd, waarvan ook een aantal weken als gedeelde nummer 1 met Steffi Graf (net na Monica's rentree: zie onder). In dat jaar - net als in 1992 - veroverde zij drie Grand Slam toernooien: Australian Open, Roland Garros en US Open. In 1992 haalde Monica wel de finale van Wimbledon en verloor in die partij van Steffi Graf. Achteraf bekeken had Monica Seles dus op 1 wedstrijd na de Grand Slam kunnen halen.
Bij die finalewedstrijd op Wimbledon 1992 zijn enige opmerkingen te plaatsen. In de loop van het toernooi, gingen tegenstandsters klagen over het gekreun van Monica Seles, waardoor zij in de finale letterlijk sprakeloos speelde: je hoorde geen enkel kreuntje meer. Zonder de kreunen en tussen de vele regenpauzes door, verloor Monica de titelstrijd en ook haar enige kans op een Grand Slam.
Op 30 april 1993 werd ze, tijdens een kwartfinalepartij tegen Magdalena Maleeva tijdens het tennistoernooi in Hamburg, met een mes in de schouder gestoken door Günther Parche, een 38-jarige Duitser die fan was van Graf en het niet kon verkroppen dat Seles nummer 1 van de wereld zou blijven.
Haar rentree werd telkens uitgesteld, maar in de lente van 1995 werd langzaamaan duidelijk dat zij ook echt zou terugkeren. Ze speelde een demonstratiepartij tegen Martina Navratilova in Atlantic City (USA) in de zomer van 1995. Die won ze en zo keerde Monica Seles terug in het tenniscircuit op 15 augustus 1995 als co-nummer 1 van de wereld (samen met Steffi Graf). Haar eerste professionele toernooi, de Canadian Open, na haar rentree won ze meteen en stootte in haar volgende toernooi, de US Open 1995, door tot in de finale waar ze nipt verloor van Steffi Graf.
Ze won nog 1 Grand Slam toernooi na haar rentree, de Australian Open van 1996 en bereikte verder nog de finales van de US Open 1996 en Roland Garros 1998. Vooral het behalen van de finale op Roland Garros 1998 dwong veel respect af. Kort voor het toernooi overleed haar vader en ze was duidelijk aangeslagen daardoor. Desondanks behaalde ze op bijna imponerende wijze de finale. Zelfs in de halve finale versloeg met relatief gemak de toenmalige nummer 1 van de wereld Martina Hingis in twee sets, terwijl zij het jaar ervoor nog nipt van de Zwitserse verloor, eveneens in de halve finale. In de finale was Aranxta Sanchez-Vicario echter net een maatje te groot.
Zij is niet meer in actie gekomen sinds Roland Garros 2003.
Echter, zij heeft aan het eind van het seizoen 2005 aangekondigd opnieuw haar entree te willen maken. Wanneer ze precies voor het eerst weer zal spelen in het seizoen van 2006 is nog niet bekend.
[bewerk] Titels
- Australian Open : 1991, 1992, 1993, 1996
- Roland Garros : 1990, 1991, 1992
- US Open : 1991, 1992
[bewerk] Externe link
| Zie ook: |
|---|
 Portaal Sport · Categorie:Sport · Sport van A tot Z · In het nieuws - Sport · Sport · Tennis |
