Mohammed Akbar Khan
Mohammed Akbar Khan was een zoon van de Afghaanse emir Dost Mohammed en een leider in de eerste Anglo-Afghaanse oorlog.
In 1839 was Mohammed Akbar met zijn vader en broers naar Boechara gevlucht, maar in het najaar van 1841 keerde hij terug naar Kaboel. Toen hij op 25 november aankwam, sloot hij zich aan bij de leiders van het verzet tegen de Britten. De Britten beloofden zich terug te trekken, maar leken daar later weer op terug te komen na interne onenigheid tussen de Afghanen. Op 23 december, tijdens een ontmoeting tussen de Afghaanse en Britse leiders, liet Mohammed Akbar de Britten vermoorden.
Nu vertrokken de Britten inderdaad, op 4 januari 1842 begon de mars naar Jalalabad. Hoewel een vrijgeleide was beloofd, werden de Britten zwaar aangevallen, en velen sneuvelden; of en in hoeverre Mohammed Akbar en de Afghaanse leiders hier de hand in hadden, is onbekend.
Shah Shuja, de Afghaanse koning die door de Britten weer op de troon was gezet, werd gedwongen hen nu tegen de Britten te leiden, maar nadat hij zijn schuilplaats had verlaten, werd hij door aanhangers van Mohammed Akbar gedood. Zijn zoon en opvolger Fath Jung stelde Mohammed Akbar aan als vizier. De Britten keerden echter terug, heroverden Kaboel, en zonden Fath Jang en diens opvolger Shahpur naar Brits Indië. Mohammed Akbar bleef achter als heerser.
De Britten lieten Dost Mohammed terugkeren, maar eerst zond deze een aantal broers van Mohammed Akbar - officieel om hem te helpen, in werkelijkheid waarschijnlijk ook om te controleren of deze wel bereid was de macht aan zijn vader over te dragen. Dit bleek het geval, en Dost Mohammed keerde terug als emir.
In de volgende jaren hadden vader en zoon onenigheid over de politiek ten opzichte van de Britten. Dost Mohammed stond een politiek van strikte neutraliteit voor, terwijl Mohammed Akbar een invasie in India bepleitte. In februari 1847 stierf Mohammed Akbar plotseling. Het gerucht deed de ronde dat zijn vader hem had laten vergiftigen.
