Mohammad Hatta
Dr. Mohammad Hatta (geboren als Muhammad Athar, ook Bung Hatta genoemd, Bukittinggi 12 augustus 1902 - Jakarta 14 maart 1980) was een Minangkabauer en was de eerste vicepresident en minister-president van de Republiek Indonesië. Ten tijde van de Onafhankelijkheidsverklaring van 17 augustus 1945 was hij nog geen doctor maar doctorandus.
Mohammed Hatta ging naar de middelbare school in Batavia (het huidige Jakarta) en studeerde vanaf 1921 in Rotterdam aan de Handelshogeschool (nu de Erasmus Universiteit geheten). Hij zou 11 jaar in Nederland verblijven. In 1927 sloot hij zich aan bij de Liga Menentang Imperialisime dan Kolonialisme ("Liga tegen Imperialisme en Kolonialisme") in Nederland. Hier sloot hij ook vriendschap met de Indiase nationalist Jawaharlal Nehru. Door zijn activiteiten binnen deze beweging werd hij door de Nederlandse overheid opgepakt. Later werd hij, na zijn bekende toespraak "Indonesia Free", weer vrijgelaten.
Hatta keerde in 1932 terug naar Indonesië en sloot zich aan bij de Club Pendidikan Nasional Indonesia ("Indonesische Club voor Nationale Opvoeding") die tot doel had het politieke bewustzijn van de bevolking te verhogen d.m.v. trainingen. In februari 1934 arresteerde de Nederlandse overheid Hatta weer, samen met Soetan Sjahrir, die voorzitter was van voorgenoemde club. Hatta werd voor zes jaar in kampen in Digul en Banda geïnterneerd.
In 1945 werd Hatta tot eerste vicepresident van de Republiek Indonesië benoemd, met Soekarno als eerste president. In het jaar 1956 trad hij zelf af.
Dr. Mohammed Hatta overleed in 1980 en werd begraven in Tanah Kusir, Jakarta.
Zijn naam is ook, samen met die van Soekarno, gegeven aan de luchthaven van Jakarta: Soekarno-Hatta International Airport (Bandara Soekarno-Hatta).
