Midyat
De antieke stad Midyat is het centrum van een eeuwenoude Aramese enclave in Zuidoost-Turkije die bekend is onder de Aramese naam Tur-‘Abdin. Een vorm van de naam Midyat treffen we voor het eerst aan in een inscriptie van de Neo-Assyrische koning Ashur-nasir-pal II (883-859 v.C.). In deze koninklijke bron wordt summier beschreven hoe de Assyrische legermacht de Aramese stad en haar omringende dorpen veroverde. Sedertdien is Midyat in haar lange geschiedenis politiek onderworpen gebleven aan diverse heersers – van de oude Assyriërs tot de huidige Turken.
Door de herhaaldelijke plunderingen van de zijde van Mongoolse, Turkse en Koerdische stammen die de Tur-’Abdinse hoogvlakte binnendrongen, is de Aramese populatie sterk afgenomen in de regio. Aan het eind van de 14e, 19e en begin 20e eeuw culmineerden de vervolgingen in ernstige aanvallen en massamoorden. Daarom zochten veel Aramese families kort voor, tijdens en na de Genocide van 1915 hun toevlucht in de naburige Arabische landen, zoals Syrië en Libanon.
Ondanks de vele invasies van buitenlandse machten is Midyat sinds haar bestaan bewoond gebleven door de (autochtone) Arameeërs. Na het gastarbeiderstijdperk, dat zijn aanvang had in de beginjaren 1960, zou de stad weldra bijna geheel ontvolkt worden van haar inheemse inwoners, waardoor een vacuüm ontstond dat opgevuld zou worden door Koerdische clans van buitenaf. De voornaamste redenen dat de Arameeërs de traditionele geboorteplaats van hun voorouders verlieten, dienen verstaan te worden tegen een bredere historische achtergrond van push- en pull-factoren.
Bron: www.Midyat.nl
In het algemeen schat men dat Midyat tot de beginjaren 1960 bewoond was door meer dan 500 families, waarvan de christelijke Arameeërs ruim 90% van de totale populatie uitmaakten. Thans zijn er echter niet meer dan circa 100 Aramese families overgebleven in Midyat; het huidige aantal van min. 60-85.000 Koerdische inwoners van Midyat, van wie de ruime meerderheid uit andere dorpen en steden in het gebied stamt, is tekenend voor de demografische verandering van heel Tur-‘Abdin. Hierbij dient opgetekend te worden dat dit aantal veel weduwen/weduwnaars en bejaarde echtparen behelst en dat een relatief groot aantal families eigenlijk Aramese immigranten uit de omringende steden en dorpen zijn.
Een wezenlijk Arameeërloos Midyat is eigenlijk een uniek, maar tegelijkertijd een droevig incident in de lange geschiedenis van de stad die zich nog steeds onderscheidt door haar prachtige architectonische erfgoed. Helaas is de laatste Syrisch-Orthodoxe priester (eigenlijk Khori-Episkopos) van Midyat, Ado Onar, op 9 augustus 2005 heengegaan in Midyat. De gelovigen van de stad wachten nog steeds de aanstelling en wijding van een nieuwe priester af.
Midyat is bekend om zijn witte kalkstenen en steen gravure op huizen, kerken en belangrijke historische gebouwen. Alle bouwwerken zijn opzettelijk voorzien van dikke muren om ze fris te houden in de zomer en warm in de winter. In de loop der tijd zijn de stenen van de buitenwanden verkleurd naar een soort goudbruine tint, wat vooral bij zonsondergang een adembenemend gezicht oplevert. Verder kent Midyat vele wijngaarden. De druiven worden voornamelijk gebruikt voor de wijnbouw.
Zeker de laatste paar jaren gaat het goed in de zilverhandel, je vind er dan ook een ruime keuze aan juweliers, deze verkopen niet alleen sieraden, je treft er ook andere zilverwaren.
[bewerk] Externe links
- Fotoalbum met 1000 foto's uit Midyat.
- Informatie pagina over Midyat in het Nederlands.
- Midyat.nl bevat honderden foto's, informatieve artikelen (Nlds & Eng.), een meertalig forum, muziek over Midyat, etc.
