Mensen van het Boek
In de islam zijn de mensen van het Boek (ahl al Kitâb) mensen die volgens de koran de goddelijke teksten hebben ontvangen en deze toepassen. Een andere vertaling van dat begrip is 'volgelingen van een eerdere openbaring'.
De term slaat op monotheïstische godsdiensten die al bestonden voordat de islam ontstond aan wie de waarheid van God is onthuld. Onder de mensen van het boek vallen alle christenen en joden (inclusief Samaritanen en Karaiten). Ook Mandaeërs en volgens sommige interpretaties Zoroastristen vallen onder de term mensen van het Boek. Tussen moslims en de mensen van het Boek gelden de volgende overeenkomsten:
- ze hebben een monotheïstisch geloof;
- ze delen bepaalde religieuze teksten;
- ze delen veel profeten en andere figuren, zoals Abraham en Mozes;
In latere eeuwen kregen niet-moslims die onder de moslimwetten leefden enkele voorrrechten die voor de Mensen van het Boek golden.
In de koran staan veel oproepen om tolerant te zijn jegens de Mensen van het Boek, maar er staan ook vermeldingen in waarin juist wordt opgeroepen geen vriendschapsbanden met hen aan te gaan.
De meeste oelema (islamitische geestelijken) zijn het er echter over eens dat de leer van de drie-eenheid, waarbij Jezus als goddelijk wordt beschouwd, een vervalsing van de oorspronkelijke leer is. Volgens hen zou Jezus (die door moslims als belangrijke profeet beschouwd wordt), zichzelf helemaal niet als zoon van God beschouwen. Daarnaast is vergoddelijking van Jezus tegenstrijdig met het islamitische principe van tawhid (eenheid), omdat dit centrale principe stelt dat er 'geen god dan God is'.
Door de eeuwen heen hebben moslims deze teksten gebruikt om verschillende posities ten opzichte van niet-moslims te verdedigden. In sommige tijden en plaatsen waren moslims bijzonder tolerant ten opzichte van niet-moslims (een in Europa bekend voorbeeld is de tolerantie van de Moren jegens christenen en joden in Spanje in de 8e eeuw), maar andere tijden waren zij repressiever naar christenen of andere geloven.
[bewerk] Islamitische wet
De sjaria, de islamitische wet, schrijft voor dat christenen en joden die in een islamitisch land leven waar de sjaria wordt toegepast, behandeld moeten worden als dhimmi's, tweederangs burgers die bescherming verdienen en een (beperkt) aantal rechten hebben. Deze rechten zijn onder meer de vrijheid om het eigen geloof te beoefenen in beslotenheid onder bescherming van de staat en soms ontheffing van de militaire dienstplicht. Dhimmi's hebben ook speciale verplichtingen, zoals het betalen van een speciale belasting (jizyah), maar zijn weer vrijgesteld van de islamitische belasting (zakat). Zij missen ook een aantal rechten, zoals het optreden als getuige in gerechtshoven. Mensen van het Boek die in niet-islamitische landen wonen, zijn niet erkend als dhimmi's.
De meeste landen in de islamitische wereld hebben echter een duaal stelsel waarbij de wet uit gedeeltelijk seculiere wetgeving en gedeeltelijk uit de sjaria opgebouwd is. De term 'tweederangsburgers' is daar dan ook niet van toepassing. In bijvoorbeeld Iran zijn parlementszetels gereserveerd voor religieuze minderheden.
[bewerk] Externe links
- "People of the Book" and Muslims. Een positief beeld over gedrag van moslims jegens Mensen van het Boek
- Islam and the People of the Book. Een negatief beeld over het gedrag van moslims jegens Mensen van het Boek
