Mastino Napoletano
|
|
|
|
|
|
| Namen | Cane e presa |
| Oorsprong | Italië |
| Classificatie | FCI : groep 2 sectie 2 #197 |
|
|
|
| Zie ook | Hond - Lijst van hondenrassen |
De Mastino Napoletano (Napolitaans: Cane e presa) is een van de oudste bekende hondenrassen.
Inhoud |
[bewerk] Oorsprong
De Mastino Napoletano stamt uit de tijd van Alexander de Grote, hij trok met olifanten en molossers (de verzamelnaam voor grote en zware vechthonden die hun oorsprong vonden in Molossië -Epirus-, de geboortegrond van de moeder van Alexander) op rooftochten en oorlogen. De hond stamt uit Napels vandaar de naam en heeft vele ontwikkelingen doorgemaakt tot wat hij nu is.
[bewerk] Kenmerken
Een reu kan tot 75 cm groot worden en een teef tot 70 cm (schofthoogte). Er worden bij de reuen gewichten genoteerd van meer dan 90 kg. Ze hebben enorm veel huid en die is over het gehele lichaam los van de ondergrond, dit in verband met het oude vechtkarakter dat ze hadden. De tegenstander kon de Mastino wel grijpen maar raakte daarbij nooit het spierweefsel maar alleen maar de huid van de Mastino Napoletano. De huid is zelfs zo los dat de Mastino Napoletano zich in een gevecht, wanneer hij door de tegenstander gegrepen is, kan omdraaien en terugvechten.
Vroeger een vechthond met militaire achtergrond is hij tegenwoordig een waak- en verdedigingshond bij uitstek en ongeëvenaard in zijn opdracht. Door zijn zeer evenwichtige aard en onverschrokken karakter is het dan ook een bewaker van huis en haard bij uitstek. Een echte familiehond die eenieder die behoort tot het gezin met zijn leven zal verdedigen als het nodig is.
Als een Mastino vecht dan doet hij dit vol overgave en met een immense kracht waar geen andere hond tegen bestand is. Daarom werd de Mastino Napoletano in vroeger tijden door de Romeinen ook ingezet om tegen leeuwen en beren te vechten in de bekende Romeinse arena's.
In Nederland stelde minister Laurens Jan Brinkhorst van Landbouw, Natuurbeheer en Visserij in 2002 voor een geheel fok- en houdverbod in te stellen voor een viertal hondenrassen, waaronder de Mastino Napoletano. Brinkhorst wilde zo ernstige bijtincidenten voorkomen. Beten van een Mastino Napoletano zouden volgens hem kunnen leiden tot zware verminking of zelfs de dood. Het verbod kwam er niet. De opvolger van Brinkhorst, Cees Veerman, zag er niets in. Zelfs vandaag de dag ( 2006 ) is het een "toegestaan" ras en zijn er inmiddels vier jaren verstreken zonder dat er een incident met het ras heeft plaatsgevonden. De Mastino Napoletano is geen "aanvals-hond" zoals bijvoorbeeld Pitt-bull achtige wel zijn. Een goed gefokte en opgevoede Mastino Napoletano zal nooit uit zichzelf aanvallen, wel verdedigen als hij/zij of de zijne worden aangevallen. Daarom is het van het grootste belang dat alleen mensen met goede achtergrond en een gedegen raskennis dit ras moeten fokken en de eigenaren moeten zich door en door bewust zijn van het gegeven "Mastino Napoletano".
De Mastino Napoletano kent vele erfelijke fysieke afwijkingen waaronder de heupen / ellebogen / entropion / ectropion en het hart. De gemiddelde leeftijdsverwachting ligt in de regel onder de tien jaren. Het wordt nieuwe eigenaren aanbevolen zeker het eerste levensjaar zeer voorzichtig te doen met de lichamelijke beweging van de jonge en explosief groeiende hond. Met een geboortegewicht van om en nabij de 800 gram gaat de pup in een jaar naar de +/- 50/60 Kilogram ( afhankelijk van reu of teef ). Na het eerste levensjaar zijn de botten van de hond redelijk sterk genoeg om het lichaam verder uit te laten groeien naar de soms wel 100 kilogram maar voorzichtigheid bij fysieke inspanningen blijft altijd geboden.
De Mastino Napoletano is geen hond om iets mee te gaan doen zoals het trainen op G&G, een simpele puppy-training is voldoende maar dan wel op een hondenschool alwaar de instrukteur(s) het ras kennen en weten hoe de trainingen te verzorgen want het karakter van de Mastino Napoletano is met geen enkel ander ras te vergelijken en behoeft speciale aandacht.
In Italië wordt de Mastino Napoletano als gevaarlijk beschouwd. Het dier mag daar slechts aangelijnd en gemuilkorfd met het baasje de openbare weg op. Maar aangezien zelfs in Italië het een bijzonder uitzonderlijk ras is, voorbehouden aan mensen met enige "honden-achtergrond" en de nodige kennis omtrent dit ras, zul je niet vaak een Mastino Napoletano in het openbaar zien. De Mastino Napoletano verblijft bij fokkers en eigenaren meestal op het erf als waakhond en beschermer van huis en haard. Het is geen ras om er een eindje mee te gaan wandelen.
[bewerk] Kosten
Een bijzondere hond voor een bijzondere eigenaar want zo'n bijzondere en ook dure hond moet een passende baas hebben. Een baas die weet hoe met honden om te gaan en al een ruime ervaring heeft met honden. Baas, gezin en hond moeten een eenheid vormen en een evenwichtig karakter hebben. De Mastino Napoletano houdt van rust en eenvoud. Het is geen hond om lange wandelingen mee te maken en op de hondenschool is het geen goede leerling.
De baas moet "goed in het geld zitten" want een Mastino aankopen is niet alleen een moeilijke opgave maar ook een peperdure (pups zijn tussen € 1500 en € 3000). Daarbij komt dat de verzorging ook in de papieren kan gaan lopen, als een Mastino de gemiddelde leeftijd van 9 jaren heeft dan heeft hij u zo'n kleine € 15.000 gekost. Alle goede en betrouwbare Mastini (dit is het meervoud van Mastino) hebben Italiaans bloed door de aderen vloeien, er moet dus op elke, door de Raad van Beheer, afgegeven stamboom minimaal 50% vol Italiaans bloed in zitten alvorens men spreekt over een "volbloed Mastino Napoletano".
Er zit veel "kaf tussen het koren" als het gaat over dit bijzondere ras. Veel fokkers fokken uit financiële overwegingen, kijk maar naar de opbrengst van een pup. Daarom is het raadzaam niet zomaar een Mastino Napoletano aan te gaan schaffen.
