Manna
Manna is het voedsel dat, volgens de Thora, God aan het volk van Israël gegeven zou hebben toen het door Mozes door de Sinaïwoestijn geleid werd op zoek naar het beloofde land.
In Exodus 16, vers 12 tot 16, wordt manna beschreven als een wonderlijke spijs, die bleef liggen toen de morgendauw optrok.[1] De naam zou zijn ontleend aan het Hebreeuwse vragend voornaamwoord man, dat zoveel als "wat" betekent. Het woord manna, ookwel gespeld als mana, zou teruggaan op het Hebreeuwse man hu, vertaald als "wat is het". Anderen zoeken de oorspronkelijke betekenis in het Egyptische woord mennu oftewel "voedsel".[2]
Manna is een eetbare en geneeskrachtige hars afkomstig van de boom Boswellia Thurifera. Kerkwierook is veelal op basis van deze hars samengesteld.
In het verlengde hiervan wordt het woord "manna" gebruikt om te refereren aan om het even welke spirituele of goddelijke ingeving. In het Evangelie naar Johannes (hoofdstuk 6, vers 31-35) herenigt Johannes deze twee betekenissen van manna, wanneer hij Jezus laat zeggen: "Ik ben het Brood des levens".[3] Zo werd manna het symbool van de eucharistie. De apostel Paulus noemt het "spiritueel voedsel" in zijn eerste brief aan de christenen in Korintië (1 Korintiërs 10, vers 3).[4] Volgens de Brief aan de Hebreeën (hoofdstuk 9, vers 4), een ander boek in het Nieuwe Testament en mogelijk geschreven door dezelfde Paulus, is manna voor de ware christen niet minder dan de essentie van de Heilige Geest.
[bewerk] Zie ook
[bewerk] noten
- ↑ Statenvertaling.net: Exodus 16
- ↑ George Ebers, Durch Gosen zum Sinai, 1881, p. 236. (de)
- ↑ Statenvertaling.net: Johannes 6
- ↑ Statenvertaling.net: 1 Korintiërs 10
