Mandragora
| Mandragora | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 |
||||||||||
| Taxonomische indeling | ||||||||||
|
||||||||||
| Geslacht | ||||||||||
| Mandragora |
Mandragora is een geslacht van planten in de Nachtschadefamilie. De naam Mandragora is afkomstig van het Griekse woord mandra, wat vee, stal of kudde kan betekenen. Een andere mogelijk verklaring is dat het woord Mandragora teruggaat op het Perzische Mardum-giâ (of Mardom-giâ, mensenkruid. De oudst bekende verwijzing naar een plant met een gelijkende naam stamt uit de 14e/15e eeuw voor Christus, op Assyrische kleitabletten wordt een plant met de naam Nam-Tar-Gir(a) genoemd, die door sommige schrijvers voor de mandragora wordt gehouden.
Het geslacht kent vijf soorten:
- Mandragora officinarum - deze plant bloeit in mei en is bij ons bekend als de Alruin.
- Mandragora autumnalis - deze plantensoort bloeit in de herfst, van september tot november. De plant komt in Zuid-Europa en Noord-Afrika voor. Na de bloei van de blauw-violette bloemen ontstaan de vruchten, ook wel liefdesappels genoemd.
- Mandragora caulescens is een plant uit de Himalaya, met vier ondersoorten: ssp. brevicalyx, caulenscens, flavida en purpurascens.
- Mandragora chinghaiensis of Chinese alruin - de wortel hiervan bevat 0,21% Hyoscyamine en 0,48% Scopolamine.
- Mandragora shebbearei of Tibetaanse alruin.
