Maieutiek
Maieutiek (Oudgrieks maieutikê technê) is letterlijk de ‘kunde van de vroedvrouw’: in de dialogen van Plato de manier waarop men iemand anders of zichzelf kan helpen in contact te komen met ware kennis, anders gezegd: te helpen die kennis over de Platoonse vormen te ‘baren’. Socrates gebruikt de maieutiek als onderdeel van zijn socratische methode.
Socrates maakt eerst door middel van ironie en elenchus de geest van zijn gesprekspartner leeg, vrij van eerdere veronderstelde kennis. Vervolgens gaat hij proberen de al half-aanwezige kennis over vormen van de ideeënwereld op te wekken. Zijn gesprekspartner hoeft zich deze alleen maar maar te 'herinneren' door middel van anamnese. De kennis is al in hem in een sluimertoestand, maar hij is zich er alleen nog niet van bewust. Als een vroedvrouw helpt Socrates door het stellen van de juiste vragen diens eigen kennis naar buiten, vaak gebruik makend van de methode der hermeneutiek. Maar helaas is maieutiek niet genoeg: het bereidt de ziel van zijn gesprekspartner alleen voor op het aanschouwen van de vormen. Een zeker toeval of goddelijke inspiratie is vereist om het doel werkelijk te bereiken.
