Máramaros
Máramaros of Marmatië was tot 1918 een comitaat in het uiterste noordoosten van het toenmalige Hongarije. Het omvatte het gebied aan de bovenloop van de Tisza met haar zijrivieren (waaronder de Vişeu). De oppervlakte was 9720 km2 en het inwonertal in 1910 bedoeg 342.410. De hoofdstad was Máramarossziget.
Het oorspronkelijke Máramaros had vijf koninklijke steden, alle aan de Tisza. Van west naar oost waren dat Huszt, Visk, Técső, Hosszúmező en Máramarossziget, tegenwoordig respectievelijk Choest, Viskove, Tjatsjiv (alle Oekraïne), Câmpulung la Tisa en Sighetu Marmaţiei (beide Roemenië). Na de ondergang van het oude Hongarije (1526) behoorde Máramaros tot het zogenaamde Partium, dat noch door Oostenrijk, noch door het Turkse Rijk, maar vanuit het aangrenzende Zevenburgen werd bestuurd, zonder tot het eigenlijke Zevenburgen te behoren.
Na de Eerste Wereldoorlog verloor Hongarije Máramaros, dat merendeels werd bevolkt door Roemenen en Roethenen, en daarnaast door Hongaren, Duitsers, joden e.a.: het noorden, het grootste deel, kwam aan Tsjechoslowakije en het zuiden aan Roemenië. De Tisza vormde het grootste deel van de nieuwe grens. Tsjechoslowakije maakte van Choest (Slowaaks: Chust) de hoofdstad van de nieuw gevormde provincie Maramaros. Dit deel werd na de Tweede Wereldoorlog door de Sovjet-Unie geannexeerd.
Tegenwoordig valt het noorden onder Oekraïne, waar de naam Máramaros niet meer in gebruik is. Het zuiden maakt deel uit van het Roemeense district (judeţ) Maramureş. Dit district omvat ook gebieden die niet tot het oude Máramaros behoorden, waaronder de hoofdstad Baia Mare. Sinds 1918 wordt dit gebied tot Zevenburgen of Transsylvanië gerekend.
Nog steeds wonen er Roemenen in het Oekraïense deel, en omgekeerd, maar hun aantallen zijn niet groot.
[bewerk] Zie ook
- Roemeense regio Maramureş
- Oekraïense regio Roethenië
- Oostenrijk-Hongarije
