Lodewijk Engelbert van Arenberg
| 1750-1820 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
 |
||||||
| Hertog van Arenberg | ||||||
|
||||||
|
Lodewijk Engelbert Marie Jozef Augustijn (Brussel 3 augustus 1750 – aldaar 7 maart 1820) was van 1778 tot 1801 de zesde hertog van Arenberg en daarna van 1801 tot 1803 van een gebied in Noordwest-Duitsland dat eveneens Hertogdom Arenberg werd genoemd.
Hij werd geboren te Brussel als zoon van hertog Karel Marie Raymond, een telg uit het belangrijke Zuid-Nederlandse geslacht Arenberg. Op 24-jarige leeftijd werd hij door een schot hagel in het gezicht tijdens de jacht blind. Daar een militaire carrière nu niet meer tot de mogelijkheden behoorde, hield hij zich bezig met onder andere natuurwetenschap, theater, kunst en muziek.
Hij wist de bezittingen van zijn geslacht vrijwel ongeschonden door de Franse Revolutie te krijgen, maar verloor daarna ten gevolge van de annexatie van de linker Rijnoever door Napoleon Bonaparte veel van zijn territoria. Hij werd echter krachtens de Reichsdeputationshauptschluss van 1803 schadeloosgesteld met het uit Recklinghausen en Meppen samengestelde nieuwe Hertogdom Arenberg in Noordwest-Duitsland, waarvan hij in datzelfde jaar afstand deed ten gunste van zijn zoon Prosper Lodewijk.
Lodewijk Engelbert werd door Napoleon benoemd tot senator en graaf van het Franse Keizerrijk. Na 1815 trok hij zich terug in België. Het hertogdom Arenberg was reeds in 1810 opgeheven, maar werd in 1815 door het Congres van Wenen aan het geslacht teruggegeven, zij het zonder de soevereiniteit die het voorheen had.
