Lindisfarne gospels
De Lindisfarne gospels of het Lindisfarne Evangelie is een rijk geïllustreerd manuscript dat rond het jaar 715 in het klooster op het eiland Lindisfarne werd vervaardigd. Het werk wordt beschouwd als een van de beste voorbeelden van de Hiberno-Saksische stijl, een kunststijl die op de Britse en Ierse eilanden voorkwam en de Anglo-Saksische stijl met de Keltische stijl combineerde.
De Lindisfarne Gospels is een manuscript van de 4 evangeliën in het Latijn. Het manuscript had van origine een leren kaft uit de 8ste eeuw bedekt met edelstenen en juwelen. Deze kaft wordt al lange tijd vermist en werd waarschijnlijk door de Vikingen tijdens een van hun plunderingen ontvreemd. In 1852 liet de bisschop van Durham, Edward Maltby, een vervanging maken.
Het manuscript heeft 259 pagina's, elk gemaakt van vellum, zware kwaliteit perkament. De meeste pagina's bevatten tekst, hier en daar verlucht met decoraties, zoals gedecoreerde hoofdletters. Elk van de evangeliën wordt voorafgegaan door 3 rijkelijk gedecoreerde pagina's , een titelblad dat de evangelist met de traditionele symbolen afbeeldt, een carpet page en een openingspagina met de rijkelijk gedecoreerde hoofdletter en eerste woorden. Hiernaast zijn nog enkele extra gedecoreerde pagina's zoals een extra pagina bij het kerstevangelie van Mattheüs.
De tekst van de evangeliën werd in de 10de eeuw letterlijk vertaald naar het Oudengels. Woord voor woord werd de vertaling tussen de regels van het origineel geschreven. Het geldt als de vroegst bekende vertaling van de evangeliën in het Engels. De vertaler was Aldred, de provost (een soort burgemeester) van Chester le Street. Hij voegde ook een colofon toe. Ondanks het feit dat dit zo'n 250 jaar later is geschreven, wordt de tekst als waar beschouwd door de wetenschap. In deze tekst staat dat Eadfrith, de bisschop van Lindisfarne, het manuscript schreef ter ere van God en Sint Cuthbert, dat Ethelwald de kaft liet maken en dat de heremiet Billfrith het decoreerde met goud en edelstenen. Eadfrith werd bisschop in 698 en stierf in 721, Ethelwald was zijn opvolger. Cuthbert stierf in 687 en werd later heilig verklaard.
Het manuscript kwam in de vroege 17de eeuw in handen van Sir Robert Cotton en kwam later via het British Museum in handen van de British Library. In Noordoost-Engeland is er een campagne gaande om het boek terug te krijgen op zijn originele plaats.
