Koninklijke Nederlandse Redding Maatschappij
De Koninklijke Nederlandse Redding Maatschappij (KNRM) is een particuliere organisatie voor het verlenen van hulp aan in nood verkerende schepen langs de Nederlandse kust. De KNRM is opgericht in 1824. Aanleiding was een scheepsramp voor de kust van Huisduinen in oktober van dat jaar waarbij drie schipbreukelingen en zes redders het leven lieten. De KNRM steunt op giften van donateurs en de inzet van een groot aantal vrijwillige bemanningen en medewerkers. Zij ontvangt geen subsidie van de staat. Zij is de klok rond paraat voor het uitvoeren van "Search And Rescue"- en andere hulpverleningstaken op het water: 24 uur per dag, alle dagen van het jaar.
Inhoud |
[bewerk] Ontstaan uit fusie
De KNRM is in 1991 ontstaan uit een fusie tussen de Koninklijke Noord- en Zuid-Hollandse Reddingmaatschappij (KNZHRM) en en Koninklijke Zuid-Hollandse Maatschappij tot Redding van Schipbreukelingen (KZHMRS). Laatstgenoemde organisatie nam het gebied ten zuiden van Scheveningen voor zijn rekening; eerstgenoemde het noordelijke deel van de Noordzeekust benevens het IJsselmeer.
Aanvankelijk lag de nadruk van het werk op reddingsactiviteiten ten behoeve van de beroepsvaart, doch in de loop der tijd wordt steeds meer hulp verleend aan watersporters. Schepen van de KNRM komen ongeveer 1500 keer per jaar in actie.
[bewerk] Technische ontwikkeling
De reddingboten hebben in de loop der tijd een sterke technische ontwikkeling doorgemaakt. Aanvankelijk werd gebruikgemaakt van Groenlandse sloepen, die in zware zeegang snel omsloegen. Speciaal gebouwde reddingssloepen (afgeleid van het Engelse Beeching-Peake-type, voorzien van luchtkasten aan de bovenzijde van de voor- en achtersteven) vormden (vanaf de jaren '60 van de negentiende eeuw) een duidelijke verbetering. Doordat deze boten geroeid werden, duurder het vaak lang voordat een reddingboot een in nood verkerend schip bereikt had. Met de komst van (relatief) snelle motorreddingboten in de jaren '10 van de twintigste eeuw kon deze tijd aanmerkelijk bekort worden. Een grote innovatie werd gevormd door de zelfrichtende reddingboot: hierbij zorgde een stelsel van kleppen ervoor dat asymmetrische tanks in het schip bij het omslaan volliepen, waardoor het schip "doordraaide" en zich daarna weer oprichtte. Het eerste schip van dit type, de Insulinde, bevindt zich thans in de collectie van het Nationaal Reddingsmuseum Dorus Rijkers te hen Helder. Dit principe is sedert de jaren '30 steeds toegepast, ook bij de in de jaren '60 en '70 gebouwde schepen.
Vanaf de jaren '80 werd het bouwprogramma gericht op kleinere doch snelle motorboten van het type "rigid inflatable" of "RIB": een planerende romp, rondom voorzien van een luchtgevulde rubberen tube. Deze boten worden voortgestuwd met waterjets. Hierbij zijn er geen schroeven die buiten de romp uitsteken. Schroefschade bij opereren in ondiep water behoort daarmee tot het verleden (hoewel de schroeven van reddingboten in een soort tunnel waren geplaatst, en daarmee minder kwetsbaar waren, was het risico van beschadiging niet geheel afwezig). Een nadeel is het betrekkelijk lage rendement. Dit wordt ondervangen door, voor schepen van deze afmetingen, zeer sterke motoren: bij het grootste scheepstype, met een lengte van bijna 19 meter, bedraagt het motorvermogen 2 x 735 kilowatt. Hiermee worden op vlak water topsnelheden bereikt tot 34 knopen (circa 65 km/h). Voor de dienst op kleinere stations zijn diverse kleinere typen gebouwd, die bij stations zonder haven in een botenhuis zijn gestationeerd, op een bootkar. Ze kunnen met behulp van een tractor vanaf het strand worden gelanceerd.
De KNRM heeft stations in een groot aantal plaatsen aan de Nederlandse kust en aan het IJsselmeer. De schippers zijn in beginsel in dienst van de maatschappij, doch het overige personeel bestaat uit vrijwilligers (circa 800 personen).
De KNRM werkt bij zijn activiteiten nauw samen met organisaties als de Kustwacht, de Koninklijke Marine, de Koninklijke Luchtmacht en het Korps landelijke politiediensten.
[bewerk] Zie ook:
- Reddingsbrigades Nederland (KNBRD), die zich meer op recreatief watergebruik toespitst (bad, strand, surfers, pleziervaart drenkelingen dicht bij de kust enz.)
- Royal National Lifeboat Institution (in het Engels)
- Deutsche Gesellschaft zur Rettung Schiffbrüchiger (in het Duits)
- Société nationale de sauvetage en mer (in het Frans)
- Redningsselskapet (in het Noors)
