Kabinet-Berlusconi III
| Politiek - Portaal:Politiek
|
Het Kabinet-Berlusconi III werd op 23 april 2005 gevormd. Premier Silvio Berlusconi bood op 20 april 2005 namens zijn kabinet zijn ontslag aan bij president Carlo Azeglio Ciampi.
Reden voor het ontslag waren de voor het Huis van de Vrijheden (Berlusconi's coalitie) desastreus verlopen regionale verkiezingen van 3 en 4 april 2005. De coalitiepartijen hielden slechts stand in de regio's Venetië en Lombardije. De UDC en NPSI, twee coalitiepartijen binnen het Huis van de Vrijheden trokken hun ministers terug uit het kabinet.
Na het indienen van het ontslag van zijn kabinet, gaf president Ciampi Berlusconi de opdracht om een nieuwe regering te vormen. Het op 23 april gepresenteerde kabinet bestond uit dezelfde partijen, maar deels met andere ministers. Ook werd een nieuw regeringsprogramma gepresenteerd, waarin - op aandringen van de UDC en de Alleanza Nazionale - wat minder aandacht wordt besteed aan belastingverlagingen en wat meer aan sociaal-economische problemen.
Berlusconi's coalitie, het Huis van de Vrijheden, verloor de Italiaanse parlementsverkiezingen van 2006, die werden gewonnen door zijn rivaal Romano Prodi, leider van de alliantie De Unie. Prodi vormde een nieuw kabinet. Op 17 mei 2006 werden Prodi en zijn ministersploeg ingezworen door de nieuwe Italiaanse president, Giorgio Napolitano.
Inhoud |
[bewerk] Compositie
Het Kabinet-Berlusconi bestond uit 99 personen, een record in de Italiaanse geschiedenis. Er zijn 27 ministers (incl. premier), 9 onderministers en 63 staatssecretarissen.
De partijen die deel uitmaakten van de coalitieregering (Huis van de Vrijheden) zijn:
- Forza Italia (FI)
- Alleanza Nazionale (AN)
- Unie van Christen-Democraten en Centrum-Democraten (UDC)
- Lega Nord (LN)
- Socialistische Partij- Nieuwe PSI (NPSI)
- Republikeinse Partij van Italië (PRI)
Daarnaast maakten 4 partijloze ("technocratische") ministers deel uit van het kabinet.
[bewerk] Ministers
[bewerk] Minister-president
De Italiaanse minister-president (Presidente del Consiglio) was Silvio Berlusconi (FI); vice-premiers waren Gianfranco Fini (AN) en Giulio Tremonti (FI).
[bewerk] Ministers (met portefeuille)
- Buitenlandse Zaken (Affari esteri): Gianfranco Fini (AN)
- Binnenlandse Zaken (Interno): Giuseppe Pisanu (FI)
- Justitie (Giustizia): Roberto Castelli (LN)
- Economie en Financiën (Economia e finanze): Domenico Siniscalco (partijloos); op 22 september 2005 vervangen door Giulio Tremonti (AN)
- Industrie (Attività produttive): Claudio Scajola (FI)
- Onderwijs, Universiteiten en Wetenschappen (Istruzione, università e ricerca): Letizia Moratti (partijloos)
- Arbeid en Sociale Zaken (Lavoro e politiche sociali): Roberto Maroni (LN)
- Defensie (Difesa): Antonio Martino (FI)
- Land- en Bosbouw (Politiche agricole e forestali): Giovanni Alemanno (AN)
- Infrastructuur en Transport (Infrastruttue e trasporti): Pietro Lunardi (partijloos)
- Volksgezondheid (Salute): Francesco Storace (AN)
- Cultuur (Beni culturali): Rocco Buttiglione (UDC)
- Communicatie (Comunicazioni): Mario Landolfi (AN)
[bewerk] Ministers zonder portefeuille
- Regionale Zaken (Affari regionali): Enrico La Loggia (FI)
- Uivoering van het Regeringsprogramma (Attuazione programma di governo): Stefano Caldoro (NPSI)
- Openbare Werken (Funziona pubblica): Mario Baccini (UDC)
- Vernieuwing en Techniek (Innovazione e tecnologie): Lucio Stanca (partijloos)
- Italianen buiten de landsgrenzen (Italiani nel mondo): Mirko Tremaglia (AN)
- Gelijke kansen (Pari opportunità): Stefania Prestigiacomo (FI)
- Europese Zaken (Politiche comunitarie): Giorgio La Malfa (PRI)
- Bestuurlijke Vernieuwing (Riforme istituzionali e devoluzione): Roberto Calderoli (LN)
- Parlementaire rapportage (Rapporti con il parlamento): Carlo Amedeo Giovanardi (UDC)
- Ontwikkeling van de Territoriale Samenhang (Sviluppo e coesione territoriale): Gianfranco Miccichè (FI)
[bewerk] Zie ook:
- Silvio Berlusconi
- Lijst van premiers van Italië
- Politiek in Italië
[bewerk] Externe link:
| vorige: |
Italiaans kabinet 1940-1950 |
volgende: |
