Jonge-aardecreationisme
Jonge-aardecreationisme is het geloof dat de aarde, en meestal ook het hele universum, in één keer werden geschapen door de directe actie van God een relatief korte tijd geleden. Een dergelijk geloof wordt in de regel gehouden door fundamentalistisch gelovige christenen, die de eerste hoofdstukken van het Bijbelse boek Genesis beschouwen als een letterlijk verslag van de schepping van het heelal in zes dagen van 24 uur.
Het "jonge-aardecreationisme" dankt haar naam aan een combinatie van creationisme met het geloof in een "jonge aarde". Het gaat ervan uit dat de Aarde en het heelal jong zijn en dat onze planeet, en al het leven daarop (inclusief de mens), in een korte periode van 6 dagen van 24 uur zijn geschapen en dat die gebeurtenis ongeveer tussen de zes- tot tienduizend jaar geleden plaatsvond.
Inhoud |
[bewerk] Jonge-aardecreationisme en wetenschap
Het jonge-aardecreationisme wordt door aanhangers tegenover de wetenschappelijke verklaring voor de leeftijd van de Aarde en het heelal geplaatst. Kosmologisch onderzoek wijst uit dat het heelal 13,7 miljard jaar geleden is ontstaan volgens een proces dat de oerknal genoemd wordt. Geologisch onderzoek wijst uit dat de Aarde 4,6 miljard jaar oud is. Door paleontologisch onderzoek heeft men ontdekt dat de gemeenschappelijke voorouder van het leven tussen de 3 en 4 miljard jaar geleden moet zijn ontstaan, dat het eerste meercellige dierenleven zo'n 500 miljoen jaar geleden ontstond, en dat de eerste moderne mens (Cro-Magnonmens) ongeveer 40.000 jaar geleden naar Europa trok. In de archeologie is er sprake van het paleolithicum (oude steentijd), 2 tot 5 miljoen jaar geleden, waarin de eerdere menssoorten als Homo habilis gebruik maakten van stenen gereedschappen.
In een poging een niet-wetenschappelijke scheppingsverklaring te geven voor de verschillende waarnemingen waarop deze wetenschappelijke theorieën berusten, zijn er binnen het jonge-aardecreationisme een aantal concepten bedacht:
[bewerk] Alternatieve concepten
Om de wetenschappelijke bewijslast een plaats te geven wordt soms een direct ingrijpen van de Schepper gegeven. Er zijn echter ook creationistische geleerden die andere concepten zoeken voor waarnemingen op gebieden als geologie en kosmologie. Belangrijke alternatieve concepten van het jonge-aardecreationisme zijn onder meer:
- Zondvloedgeologie, dat stelt dat de geologische aardlagen zouden zijn gevormd tijdens de wereldomspannende watervloed die in de Bijbel zou zijn beschreven.
- Hydroplaten, dat een vermeende alternatieve verklaring is voor continentale drift, in de plaats van platentektoniek
- Degeneratie dat de waargenomen micro-evolutie een plaats geeft in het Bijbelse concept van de zondeval, maar tegelijkertijd opwaartse macro-evolutie afwijst.
- Kwantumroodverschuiving dat de kosmologische roodverschuiving op een andere manier probeert te verklaren.
Jonge-aardecreationisten hebben ook het concept van Intelligent design (ID) overgenomen van oude-aarde creationisten en progressieve creationisten. ID is gebaseerd op o.a. het begrip onreduceerbare complexiteit. Het idee achter onreduceerbare complexiteit is dat complexe organen, organismen en metabolismepaden uit zoveel intiem samenwerkende delen bestaan, dat deze niet door stapsgewijze evolutie zouden kunnen zijn ontstaan. Omdat elk deel essentieel zou zijn voor de werking van een complexe adaptatie zouden deze derhalve als zodanig in een keer in de wereld geroepen moeten zijn.
Als designer van dergelijke zaken wordt dan vaak gewezen op God en het (Hebreeuws-)Bijbelse scheppingsverhaal. Een belangrijke rol speelt ook het Hebreeuwse begrip baramin, dat in het Engels wordt vertaald als created kind en in het Nederlands vaak als type. Hiermee wordt een een groep verwante soorten aangeduid. Dit begrip is belangrijk omdat er wel een micro-evolutie wordt aangenomen, waardoor de verschillende biologische soorten die nu voorkomen, zouden zijn ontstaan uit een beperkt aantal baramins. Op deze manier zou het mogelijk zijn dat in de Ark van Noach tijdens de Zondvloed toch alle soorten ofwel typen konden passen. Ook wordt er soms een beroep gedaan op het concept van degeneratie, dat veronderstelt dat de huidige soorten levensvormen allemaal ontstaan zijn door een proces van microevolutionaire degeneratie uit hoogstaande oertypen.
[bewerk] Methodologische kritiek
Datering
In de geologie, paleontologie en archeologie worden verschillende methoden voor datering gebruikt, een belangrijk deel hiervan wordt gevormd door isotopendatering op basis van de C14-methode, de Kalium-argonmethode en de Uranium-loodmethode. Door de geringe halfwaardetijd (5736 jaar) wordt koolstof-14 alleen gebruikt bij geologisch recente (vaak Holocene of laat-Pleistocene) fossielen. Met name de koolstof-14-datering wordt in twijfel getrokken, op basis van gevallen waarbij verschillende delen van -verondersteld- hetzelfde dier met de koolstof-14-datering zouden zijn gedateerd op een andere ouderdom. De wetenschappelijke verklaring voor dit verschil zouden meetfouten of het bijpassen van verschillende delen van andere fossielen kunnen zijn. Verder worden bij alle isotopendateringen alle (onontkoombare) veronderstellingen in twijfel getrokken, onder andere het constant zijn van de vervalsnelheid van het moederelement en de initiële verhouding moederelement/dochterelement.
[bewerk] Vermeende onverklaarbare verschijnselen
[bewerk] Missende schakels
- Het ontbreken van fossiele overgangsvormen. Volgens het jonge-aardecreatisme is het ontbreken van dergelijke schakels een duidelijke aanwijzing dat de evolutietheorie niet klopt. Het zal binnen de geologische record echter altijd moeilijk zijn om fossielen te preserveren en het zoeken naar tussenvormen kan al naar gelang de zoeker doorgaan tot een individueel exemplaar als tussenvorm wordt aangewezen.
- Het tegelijkertijd opduiken van alle belangrijke phyla van het dierenrijk tijdens de Cambrische explosie, terwijl er geen fossielen gevonden zijn uit voorafgaande periode die hier maar enigszins op lijken. Oudere fossielen bestaan wel, van de Ediacara-fauna, maar die hebben volgens jonge-aardecreationisten wat betreft bouwplan niets gemeen met de organismen die ontstaan zijn tijdens de Cambrische explosie.
[bewerk] Overige ideeën
Er is ook een veelheid van ideeën in omloop waarvan niet duidelijk is wat de bedoeling van het argument is. Er wordt bijvoorbeeld gewezen op het ontbreken van een groter rif dan het (grootste en op 6000 jaar oud geschatte) Groot Barrièrerif, het bestaan van levende fossielen en de jaarlijkse groei van de Sahara-woestijn.
[bewerk] Kritiek op het jonge-aardecreationisme
Binnen het wetenschappelijk denken is de opvatting van het jonge-aardecreationisme rond het begin van de 19e eeuw verlaten. Pogingen om het als een religieuze opvatting in leven te houden worden meestal gerespecteerd, maar pogingen om het een wetenschappelijke tint te geven vallen, door het ontbreken van feitelijke onderbouwingen, in de categorie pseudo-wetenschap.
De eerste moderne geoloog James Hutton (1726 - 1796), stelde in 1795 dat de Aarde veel ouder moest zijn dan daarvoor werd aangenomen. Hij deed dat op basis van de aanname dat de natuurwetten niet gebonden zijn aan tijd, en dat dezelfde processen die nu plaats vinden, er in de loop van de tijd hebben geresulteerd in de huidige Aarde. Dit principe heet uniformitarianisme en staat tegenover het door creationisten aangehangen catastrofisme.
[bewerk] Zie ook
[bewerk] Externe links en bronnen
- Argumenten die creationisten niet zouden moeten gebruiken (answersingenesis.com), een creationistische site
- Koolstof-14-datering, zie o.a. creationwiki:carbon-14 dating en evowiki:carbon dating
- Cambrische explosie, zie o.a. Dossier: De Cambrische explosie (creaton.nl) en Cambrian explosion (wikipedia).
