Johannes de Deo
De heilige Johannes de Deo (João Cidade 1495-1550) was een zeer veelzijdig man. Hij was slavenopzichter, herder, soldaat tegen de Turken en ook nog rentmeester. Hij was dus een man van de wereld, en zijn vrienden en bekenden dachten dan ook dat hij volslagen krankzinnig was geworden toen hij zich in 1539 plotseling bekeerde na het horen van een preek van de heilige Johannes van Avila. Hij vestigde zich in Granada om een ziekenhuis te stichten, wat hij voor elkaar kreeg door te bedelen. Om de zieken te verplegen stichtte hij de Broeders van Barmhartigheid, later bekend als de Hospitaalbroeders van Sint Jan de Deo, de beroemdste orde van verplegers in de geschiedenis van de Rooms-Katholieke Kerk, naast misschien de congregatie van de heilige Camillus (heilige), de Camillianen. Hij had visioenen en een innig contact met God en de heiligen. Toen hij eens een bijzonder onsmakelijk ogende bedelaar de voeten waste, herkende hij in deze de trekken van Christus. Hij ontving nooit de stigmata, maar wel de doornenkroon uit handen van de heilige maagd. Zijn relieken bevinden zich in de kerk van het door hem gestichte ziekenhuis in Granada.
Johannes de Deo werd heiligverklaard in 1690.
Zijn feestdag wordt gevierd op 8 maart.
