Johann Winckelmann
Johann Joachim Winckelmann (Stendal, 7 december 1717 – 8 juni 1768) was een Duits archeoloog en kunsttheoreticus. Hij wordt wel beschouwd als de grondlegger van de (klassieke) archeologie vanwege zijn studies over klassieke kunst (m.n. over de ontdekkingen te Herculaneum).
Winckelmann studeerde theologie en medicijnen. In 1748 werkte hij als bibliothecaris nabij Dresden, waar (onder invloed van het werk van Homeros) zijn belangstelling groeide voor de Griekse cultuur. Winckelmann beschouwde Griekse kunst (hoewel hij nooit in Griekenland is geweest) als superieur aan alle kunst. In zijn Ideeën over de navolging van de Griekse schilderkunst en beeldhouwkunst (1755) stelt hij de Oudgriekse esthetische idealen als maatstaf voor alle hedendaagse kunst, waarmee hij de basis voor het classicisme legt.
Hij was de eerste die kunstwerken in een historische samenhang plaatst en stelde dat ze samen een historische ontwikkeling vormden. Geschichte der Kunst des Altertums (1764) geldt als zijn belangrijkste werk.
Johann Winckelmann werd in 1768 te Triëst vermoord.
[bewerk] Werk
- Ideeën over de navolging van de Griekse schilderkunst en beelhouwkunst (1755)
- Sendschreiben von den herkulanischen Entdeckungen (1762)
- Neue Nachrichten von den neuesten herkulanischen Entdeckungen (1764)
- Geschichte der Kunst des Altertums (1764)
- Monumenti antichi inediti vol. I-II (1767)
