Overleg:Jihad/Jihad en de Koran

Inhoud 1 Jihad en de Koran 2 Jihad en de Hadith 3 Gevaren van citeren 4 Geweld in de koran en de overlevering

[bewerk] Jihad en de Koran

Volgens 2:256 is er 'geen dwang in de godsdienst':

Er is geen dwang in de godsdienst. Voorzeker, het juiste pad is van dwaling onderscheiden; derhalve, hij die de duivel verloochent en in Allah gelooft, heeft een sterk houvast gegrepen, dat onbreekbaar is. Allah is Alhorend, Alwetend.

Uit de volgende koranverzen wordt echter duidelijk dat Mohammed zijn volgelingen beveelt om iedereen te bevechten en te onderwerpen die de Islam tegenstaan. Hieronder worden enkele voorbeelden gegeven:

En strijdt voor de zaak van Allah tegen degenen, die tegen u strijden, maar overschrijdt de grens niet. Voorzeker, Allah heeft de overtreders niet lief.

En doodt hen, waar gij hen ook ontmoet en drijft hen uit, vanwaar zij u hebben uitgedreven; want vervolging is erger dan doden. En bevecht hen niet nabij de heilige Moskee, voordat zij u daarin bevechten. Maar indien zij u bevechten, bevecht hen dan - zo is de vergelding voor de ongelovigen.

Maar als zij ophouden, dan is Allah zeker Vergevensgezind, Genadevol.

En bestrijdt hen, totdat er geen vervolging meer is en de godsdienst alleen voor Allah wordt. Maar indien zij (met strijden) ophouden, dan is er geen vijandelijkheid meer toegestaan, behalve tegen de onrechtvaardigen. (2:190-193)

Commentaar : wanneer men dit vers goed leest, wat staat daar dan?

1. Dit vers gaat over oorlogsethiek en heeft dus niets te maken met hoe burgers met elkaar horen om te gaan, net zo min als de krijgswet in het Westen van toepassing is op het burgerleven. Dit vers is geopenbaard in een context waarin de prille muslimgemeenschap belaagd werd en van alle kanten aangevallen werd door polytheïsten die de muslims wilden dwingen hun geloof op te geven, oftwel de muslimgemeenschap wilden uitroeien.
2. V. 190 stelt meerbepaald: en strijd tegen diegenen die tegen u strijden, en bevestigt dus hoogstens het Koranische principe dat muslims zich enkel mogen verdedigen tegen diegenen die tegen hen strijden, maar zelf geen aanval mogen lanceren
3. Zelfs in die omstandigheden worden meteen een hele reeks beperkingen opgelegd aan de toestemming tot verzet, te beginnen met 'maar overschrijdt de grenzen niet'. Daarmee wordt gesteld dat muslims geen oorlogsmisdaden mogen begaan, en zich ook in omstandigheden van gewittigd verzet aan de wet moeten houden. Er komt een nog duidelijker waarschuwing achter: pas op, God heeft de overtreders (dit slaat op muslims die de wet wel zouden overtreden) niet lief. Deze bepalingen vestigen er de aandacht op dat een situatie van gerechtvaardigd verzet geen toestemming is voor wetteloosheid.
4. 'En dood hen waar gij hen ook ontmoet en drijf hen uit vanwaar zij u hebben uitgedreven', is alsweer niets meer dan een toestemming om zich te verzetten tegen een aanval ('en drijf hen uit vanwaar zij u hebben uitgedreven), en duidelijk geen opdracht om lukraak iedereen aan te vallen
5. Er komt alweer onmiddellijk een beperking bij: als de tegenstander (die dus de aanval inzette) ophoudt met strijden, moeten muslims ook ophouden met strijden. Dit wil zeggen dat ze de vrede moeten aanvaarden en dus alleen mogen strijden tot de aanval afgeslagen is, en niet mogen doorvechten tot de tegenstander uitgeroeid is (niettegenstaande de tegenstander wel de muslims wou uitroeien).
6. Er moet gestreden worden tot 'er geen vervolging meer is' betekent dat er moet gestreden worden tot er godsdienstvrijheid heerst, en muslims vrij zijn hun geloof te beleven (wat de polytheïsten hen niet toestonden) en ook niet-muslims vrij zijn hun geloof te beleven. De Koran garandeert immers voor iedereen godsdienstvrijheid en een volgens islamitische principes georganiseerde samenleving garandeert dan ook aan alle inwoners de vrijheid hun geloof te beleven.
7. 'Maar indien zij (met strijden) ophouden, dan is er geen vijandelijkheid meer toegestaan, behalve tegen de onrechtvaardigen' herhaalt dat muslims een aanval maar mogen afslaan tot op het ogenblik dat de godsdienstvrijheid en rechtvaardigheid hesteld is. Voorbij dat punt zijn geen vijandelijkheden meer toegestaan 'behalve tegen de onrechtvaardigen'. Dit betekent dat het beëindigen van de oorlog de oorlogsmisdadigers (van de vijand of uit eigen rangen) niet vrijstelt van vervolging maar dat deze ook na het vestigen van de vrede terecht zullen moeten staan voor een rechtbank.

Het is duidelijk dat hier helemaal geen opdracht gegeven wordt om 'iedereen te bevechten en te onderwerpen aan de islam' zoals hierboven gesteld werd. De passage verleent integendeel alleen toestemming om zich te verzetten tegen een aanval. Daar worden binnen deze passage meteen een reeks voorwaarden aan gekoppeld die de toestemming inperken. Ook andere verzen in de Koran perken de toestemming verder in.

De betekenis van de andere verzen die hier genoemd worden, ligt in dezelfde lijn. Voor meer informatie over jihad en oorlogsethiek, zie: Jihad, geloof in woord en daad[1]

Uiteindelijk doet het er voor een encyclopedische beschrijving van jihad niet toe hoe men een vers interpreteert. Wat telt is dat men het concept jihad zo goed mogelijk probeert te definiëren. Als er geen concensus gevonden wordt waar de verschillende meningen het eens mee zijn, dan kan men nog altijd gewoon aangeven dat er verschillende meningen zijn en deze in het kort beschrijven.

-- einde commentaar --

Bovenstaande verzen uit Soera 2 (De Koe) zijn volgens de Koran geopenbaard vóór de Hidjra, dat wil zeggen toen Mohammed zijn activiteiten voornamelijk uitvoerde in Mekka.

Hieronder staan verzen uit Soera's 8 (De Oorlogsbuit), 9 (Mohammed) en 47 (Berouw), die volgens de Koran geopenbaard zijn na de Hidjra.

O profeet, spoor de gelovigen aan om te vechten. Als er twintig onder u zijn die stand houden, zullen zij tweehonderd overwinnen en als er honderd uwer zijn zullen zij duizend der ongelovigen verslaan, omdat zij een volk zijn dat niet wil begrijpen. (8:65)

Wanneer de heilige maanden voorbij zijn, doodt dan de afgodendienaren waar gij hen ook vindt en grijpt hen en belegert hen en loert op hen uit elke hinderlaag. Maar als zij berouw hebben en het gebed houden en de Zakaat betalen, laat hun weg dan vrij. Voorzeker, Allah is Vergevensgezind, Genadevol. (9:5)

Bestrijdt diegenen onder de mensen van het Boek, die in Allah noch in de laatste Dag geloven, noch voor onwettig houden wat Allah en Zijn boodschapper voor onwettig hebben verklaard, noch de ware godsdienst belijden totdat zij de belasting met eigen hand betalen, terwijl zij onderdanig zijn. (9:29)

Wanneer gij de ongelovigen (in oorlog) ontmoet, treft dan hun nek en wanneer gij overwinnaar zijt, bindt hen dan vast. En wanneer de oorlog opgehouden is, laat hen dan vrij uit gunst of voor een losprijs. Zo zij het. En indien Allah wilde, had Hij hen Zelf kunnen bestraffen. Doch Hij wilde sommigen uwer door anderen op de proef stellen. En degenen die terwille van Allah worden gedood, hun werken zal Hij zeker niet vruchteloos maken.

Hij zal hen leiden en hun toestand verbeteren.

En hen in het paradijs, dat Hij hun heeft bekend gemaakt, toelaten. (47:4-6)

[bewerk] Jihad en de Hadith

Eén van de meest bekendste hadithverzamelingen zijn die van Boekhari. In deze verzameling is hoofdstuk 52 speciaal gewijd aan de jihad. Hoofdstuk 59 heeft de titel 'militaire expedities ((Al-Maghaazi) aangevoerd door de Profeet Mohammed.
Volgens deze bekende Hadithverzameling heeft Mohammed zijn volgelingen meerdere malen opdracht gegeven mensen te vermoorden en gezegd dat degenen die hem niet gehoorzaamden, Allah niet gehoorzaamden (zie o.a. nummer 204 van hoofdstuk 52). Ook staat staat er dat degenen die de islam verlaten gedood mogen worden en dat ze daarvoor beloning zullen ontvangen van Allah.

Dit is allemaal poep weetje wat hier staat mensen luister naar mij als moslim mag je niemand doden tot je zeker weet dat diegene jou wil doden mag je hem doden ter zelfverdedeging. voor de rest is het ook zo dat mensen die het islam verlaten een straf krijgen van god en niet dat jij ze mag doden en als iemand je geloof beledigt moet je met behulp van communicatie hem duidelijk maken wat het Islam inhoud.

[bewerk] Gevaren van citeren

Bovenstaande teksten worden vaak buiten de context gelezen. Zo zijn joden en christenen ("de mensen van het Boek") geen afgodendienaars of ongelovigen; zij eren volgens de Koran dezelfde God. Bijna alle bovenstaande citaten gaan over de Mekkanen uit de tijd van Mohammed die meerdere goden eerden.~

...en de jonge moslimgemeenschap wilden uitroeien. Abubakker 24 mrt 2006 12:27 (CET)

[bewerk] Geweld in de koran en de overlevering

Jihad komt in de Koran enkele malen voor als werkwoord of in samenstellingen (onder andere 22:78 Wajāhidoe fī Allāhi – "En span je in op (streef naar) de weg van Allah"). Dit kan, maar hoeft niet per se, gewapende strijd te betekenen. Jihad is, net als het Nederlandse woord "strijd", een algemeen begrip. Wanneer de koran expliciet oproept tot gewapende strijd tegen een vijand, dan wordt het woord qitāl gebruikt.

Het door islamcritici vaak als bewijs voor het gewelddadige karakter van de islam geciteerde vers 9:5 (doodt dan de afgodendienaren waar gij hen ook vindt) verwijst naar schermutselingen tussen de naar Medina uitgeweken moslims en inwoners van Mekka (Qoeraisj) en hun bondgenoten.

Maulana Muhammad Ali zegt dat dit vers uitsluitend betrekking heeft op de Mekkaanse polytheïsten en hun bondgenoten met wie Mohammed verdragen had afgesloten. Doordat het geslacht Bakr (dat met Qoeraisj gelieerd was) een wraakactie uitvoerde op leden van de stam Choezaa'a (die met Mohammed gelieerd was), met wapensteun en deelname van enkele Qoeraisjieten, werd het verdrag van Hoedaibia door Mekka geschonden. Mohammed achtte zich op dat moment niet meer aan het verdrag verbonden en trok op tegen Mekka. Afzonderlijke verdragen met andere stammen dienden echter steeds gerespecteerd te worden.^[2][3] De door orthodoxe en salafistische moslims veel gebruikte tafsier (exegese) van Ibn Kathir laat in het midden wie er met "hen" en "polytheïsten" wordt bedoeld, maar plaatst het vers wel expliciet in de context van de strijd tegen (Mekkaanse) polytheïsten die verdragen hadden geschonden.^[4]

Ter illustratie: wie wil kan zelfs aan de boodschap van de over het algemeen als vredelievend geportretteerde Jezus een rechtvaardiging voor het gebruik van geweld ontlenen, bijvoorbeeld aan Matheus 10:34-36.

• ^  De heilige koran met commentaar door Maulana Muhammad Ali, vert. J. Rietberg, Dublin (Ohio): Ahmadiyya Lahore Inc., 2004, noten 9:4a, 5a en 5b pp. 425-426
• ((noot|Raven205)) Ibn Ishaak: Het leven van Mohammed, de vroegste Arabische verhalen. Ingeleid, uit het Arabisch vertaald en toegelicht door Wim Raven, Amsterdam: Bulaaq, 2000, pp. 205-206
• ^  Tafsir Ibn Kathir (Abridged), Riyadh: Maktaba Dar-us-Salam, 2nd ed., 2003, vol. 4, pp. 375-377