Inch
De inch (mv. inches) is een lengtemaat die in Engelstalige landen nog veel wordt gebruikt. Het eenheidssymbool is in of ″(soms door het ASCII-teken " vervangen).
[bewerk] Geschiedenis
De Romeinse Unica (± 25,75 mm) werd na de verovering van Brittaniê door Julius Caesar overgenomen door de Angelsaksen, die dit woord uitspraken als "inch". Daarnaast werd ook de Romeinse voet (2/3 van de Olympische cubit = ± 309 mm) overgenomen door de Britten (tegenwoordig 304,8 mm).
[bewerk] Afmeting
Een inch is gelijk aan 25,4 mm (ofwel 2,54 cm), 12 inch is één foot. De inch is geen SI-eenheid (zie ook Tabel van niet-SI-eenheden). De lengte ervan werd in 1958 vastgelegd in de Imperial units (geldig vanaf 1 juli 1959 in de Verenigde Staten van Amerika, het Verenigd Koninkrijk en het Britse Gemenebest). Voor die tijd varieerde de grootte met het gebruikte eenhedenstelsel. Zowel de inch als het Nederlandse equivalent, de duim, heeft een lengte die ongeveer gelijk is aan de breedte van het bovenste kootje van een duim van een volwassen man.
Ook de Nederlandse duim had niet overal dezelfde grootte; zo kon men waarden aantreffen van 2,575 of 2,6162 cm. De duim leeft nog voort in o.a. het woord duimstok, maar wordt in Nederland niet officieel meer gebruikt.
[bewerk] Huidig gebruik
In de industrie en de bouw wordt de duim of de inch nog wel gebruikt (bijv. een 3-duims pijp of een 1-duims dikke plaat hout). Andere zaken waarvan de maat nog vaak in inch aangeduid wordt, zijn (computer)beeldschermen, inbouwmaten van harde schijven en floppydisks, grammofoonplaten (7″, 10″ en 12″), de diameters van banden en velgen van auto's en (motor)fietsen. Bij vuurwapens wordt voor het kaliber zowel de mm als de inch gebruikt.
De maat van fietsbanden wordt officieel in millimeters opgegeven, maar de handel maakt bij voorkeur nog gebruik van inches. De wijze van meten is trouwens geheel anders: u kunt een inchmaat van een band niet vermenigvuldigen met 25,4 om de millimetermaat te verkrijgen.
Het kettingpapier, dat vroeger veel in computerprinters werd gebruikt, bestond uit pagina's met een hoogte van 11 of 12 inch, en de perforatie had een afstand van 1/2 inch. Een printer drukte meestal 6 regels per inch af. Het was bij het ontwerpen van de indeling van een pagina niet handig om in centimeters te denken.
De pootjes van een elektronicachip staan vanouds op een afstand van 1/10 inch, en de indeling van een printplaat is geheel gebaseerd op deze afstand.
Al deze standaarden zijn ontstaan in een tijd dat het gebruik van de inch nog geaccepteerd was in de Angelsaksiche landen.
