Ina Boudier-Bakker
Ina Boudier-Bakker (Amsterdam, 15 april 1875 - 26 december 1966) is een Nederlands schrijfster van romans. Haar bekendste werk is De klop op de deur uit 1930.
[bewerk] Levensloop
Ina Bakker trouwde op haar 27ste met Henry Boudier, directeur van de PTT. Vanwege zijn werk verhuisden ze regelmatig, zo woonden ze in Utrecht, Vianen, Aerdenhout en Groningen. In 1929 is ze weer teruggekeerd naar Utrecht.
In 1902 schreef ze haar debuut, de novelle Machten, maar ze veroverde pas echt haar plaats tussen de grote Nederlandse auteurs met haar roman Armoede, die zij in Utrecht schreef. Ook daar schreef ze in 1930 haar nu bekendste boek, De Klop op de Deur, dat in 1970 werd bewerkt voor de televisie. Tijdens de Tweede Wereldoorlog legde zij elke daad van terreur vast in verzen, die ze vlak na de oorlog heeft voorgedragen in de Pieterskerk.
Na de oorlog werd het leven van Boudier-Bakker beïnvloed door ziekte van haar man en haarzelf en door de dood van haar man in 1952. Daar liet ze zich niet door uit het veld slaan en ze heeft nog een flink aantal werken geproduceerd, waaronder Finale (1957) dat een groot succes was. Ina's oeuvre werd in 1963 bekroond met de Tollens-prijs.
[bewerk] Werk
Wanneer haar omvangrijke oeuvre ingedeeld zou moeten worden bij een stroming, zou het het weinig eerbiedige etiket van "huiskamerrealisme" of "damesroman" krijgen. Deze laatste typering is ooit door de criticus Menno ter Braak geïntroduceerd voor boeken die verschenen tijdens de nadagen van het naturalisme en die doorgaans door vrouwelijke auteurs werden geschreven. In deze boeken werden de meest uitgesproken naturalistische kenmerken zo afgezwakt dat een veelal vlot leesbaar, realistisch verhaal over het wel en wee van een huisgezin overbleef. Hierin werd veel aandacht besteed aan uitgebreide detailbeschrijvingen en psychologische uitweidingen. Ina Boudier-Bakker was, gezien haar bijnaam "koningin van de Nederlandse damesroman", een soort meesteres op dit gebied.
Hoewel zij zeer veel gelezen is, werd de waardering van het publiek niet gedeeld door de critici. Over "De Klop op de Deur" schreef haar toenmalige buurman de misschien wel kortste boekrecensie ooit: "Niet open doen!". Ook Menno ter Braak zette zich sterk af tegen "de gemoedelijke huiskamer van de psychologische roman", bovendien heeft hij de reputatie van Ina Boudier-Bakker definitief geknakt door haar van plagiaat te beschuldigen. In de huidige tijd is er evenmin veel waardering voor haar werk, een hedendaagse literatuurhistoricus kwalificeerde het als "even overvloedig als uniform".
