Huis Doorn
Huis Doorn is een landgoed op de Utrechtse Heuvelrug. Het ligt bij Doorn.
Inhoud |
[bewerk] Ontstaan en architectuur
Het Huis was oorspronkelijk een waterburcht die aan het eind van de 13e eeuw werd gebouwd voor domproost Adolf van Waldeck (Kolman, 1996). (Een domproost is de voorzitter van een bepaalde raad binnen de kerk.) In 1322 werd het verwoest. Ongeveer vijfentwintig jaar later werd met de herbouw begonnen.
In de 16e en 17e eeuw verrezen er rond het binnenplein woongebouwen, die nu een geheel vormen met het hoofdgebouw. In 1796 werd het ingrijpend verbouwd, mogelijk onder leiding van de Amsterdamse architect Abraham van der Hart. Het omringende park werd aangelegd in de Engelse landschapsstijl.
De omvang van het landgoed vormde een belemmering voor de ontwikkeling van het dorp Doorn. In 1874 werd het landgoed verkaveld.
[bewerk] Wilhelm II
Het Huis dankt zijn bekendheid aan de Duitse keizer Wilhelm II. Na de novemberrevolutie van 1918 vroeg en vond hij asiel in Nederland. Hij liet de oprijlaan van de Dorpsstraat verleggen naar de rustigere Doornseweg, hier verrees ook het poortgebouw dat in een Hollandse neo-renaissancestijl gebouwd werd. Vanaf 1920 tot aan zijn dood in 1941 bewoonde hij het Huis Doorn, dat hij inrichtte met objecten uit zijn paleizen in Berlijn en Potsdam. Ten noorden van het Huis staat Wilhelms mausoleum, gebouwd onder leiding van de Berlijnse architect E. Kiessling.
Het Huis is nu een museum in bezit van de Staat der Nederlanden. De inrichting is nog geheel zoals toen de keizer er nog woonde.
[bewerk] Bronnen
- Kolman, C. et al. (1996), Monumenten in Nederland: Utrecht, p. 109–111. Waanders Uitgevers, Zwolle. ISBN 90-400-9757-7.
