Hr. Ms. De Ruyter
Hr.Ms. De Ruyter was een lichte Nederlandse kruiser die bekend is geworden als vlaggenschip van schout-bij-nacht Karel Doorman tijdens de Slag in de Javazee. Het schip was genoemd naar de Nederlandse zeeheld Michiel de Ruyter.
Tot de bouw van de De Ruyter werd rond 1930 besloten. De kiel werd op 16 september 1933 gelegd bij scheepswerf Wilton-Fijenoord te Rotterdam. De tewaterlating was op 11 maart 1935. Op 3 oktober 1936 was de afbouw voltooid. Hr.Ms. De Ruyter werd in dienst gesteld in de Oost-Indische wateren.
De De Ruyter had een hoofdbewapening bestaande uit 7 15 cm kanonnen opgesteld in 3 dubbele torens en 1 enkele toren. De secundaire, luchtafweer, bewapening bestond uit 10 40mm kanonnen opgesteld in 5 eenheden, de modernste middelzware luchtafweer geschutafdeling in de wereld, welke in 1940 en 1941 werd gedemonstreerd door de Nederlandse marine aan haar bondgenoten die tot kopieëring van het ontwerp besloten.
Op 26 februari 1942 voer het schip uit voor de Slag in de Javazee als vlaggenschip van schout-bij-nacht Karel Doorman, die aan het hoofd stond van een internationaal eskader. De opdracht was Japanse konvooien met invasietroepen voor Java beletten om Java te bereiken. De konvooien werden echter niet gevonden. Vervolgens raakte het eskader slaags met een ander Japans eskader, waarbij de Nederlandse kruisers Java en De Ruyter werden getorpedeerd. Doorman verkoos het om met zijn schip ten onder te gaan.
Op 1 december 2002 werden beide kruisers teruggevonden in de Javazee, bij het eiland Bawean. Een internationale groep duikers die op zoek was naar HMS Exeter stuitte op Hr.Ms. De Ruyter tijdens een zoektocht met sonar. Het schip ligt op circa 69 meter diepte, met een kleine slagzij naar stuurboord. Duikers wisten te bevestigen dat het inderdaad om de De Ruyter ging. De ontdekking kreeg buiten duikkringen weinig aandacht, en haalde in 2004 nogmaals het nieuws. De Koninklijke Marine is niet gelukkig met deze ontwikkelingen. De twee kruisers worden beschouwd als zeemansgraf, en verstoring van de rust wordt beschouwd als grafschennis.
