Horror vacui
Horror vacui is Latijn voor de angst voor het lege (het vacuüm). De term wordt in verschillende betekenissen gebruikt:
- In de natuurkunde van de Oudheid en de Middeleeuwen werd de term gebruikt voor het verschijnsel dat de natuur de leegte schijnt te verafschuwen: op een plekje onbedekte grond zullen al gauw planten verschijnen, en het vacuüm niet zou kunnen bestaan. Deze hypothese gaat terug op Aristoteles. Dat het vacuüm wel degelijk bestaat, werd bewezen door een beroemd experiment van Evangelista Torricelli, uitgevoerd in Florence in 1644.
- In de filosofie staat horror vacui voor de onzekerheid van de mens, die niet kan leven met twijfel en onzekerheden, en niet ingevulde vraagtekens. Volgens deze redenering probeert de mens op elke vraag een passend antwoord te vinden, en voor alles een verklaring te zoeken.
- In de beeldende kunst staat horror vacui voor het verschijnsel dat kunstenaars elk leeg plekje opvullen, bijvoorbeeld met kleine ornamenten. Kretenzische vazen zijn een voorbeeld hiervan. Het tegendeel wordt bedoeld met de term area of silence (verbasterd: stiltegebied), een oppervlak waar de achtergrondkleur de enige is.
- Als titel:
-
- Horror vacui is een verhalenbundel uit 1966 van Jacques Hamelink.
- Horror vacui is een film uit 1984 van de Duitse cineast Rosa von Praunheim.
- Horror vacui is een film uit 1993 van Boris Paval Conen, winnaar van onder meer de Tuschinski Award 1993.
