Hongaarse notatie
De Hongaarse notatie is een afspraak voor het geven van namen bij het programmeren van computers, waarbij de naam van een object zijn datatype aangeeft.
De Hongaarse notatie was bedoeld om taalonafhankelijk te zijn, en de eerste belangrijke toepassing was bij de BCPL-programmeertaal. Omdat BCPL geen datatypes gebruikt behalve "word", is het moeilijk voor de programmeur om het datatype te herkennen of te onthouden.
Bij de Hongaarse notatie begint de naam van elke variabele met één of meerdere kleine letters die ezelsbruggetjes zijn voor het type of het doel van de variabele, gevolgd door de rest van de naam die de programmeur zelf kiest (dit noemt men de "gegeven naam"). De eerste letter van de gegeven naam moet een hoofdletter zijn om het onderscheid te maken met de type-aanduiding (zie ook CamelCase).
[bewerk] Voorbeelden
- ulHoeveelheid: de variabele is een unsigned long geheel getal
- szNaam: de variabele is een tekstreeks afgesloten met een nul (string zero terminated)
- fBusy: een variabele is een vlag (flag)
- pFoo: een pointer
- pszOwner: een pointer naar een tekstreeks afgesloten met een null
- rijPositie: de variabele geeft een rij weer
Hoewel de Hongaarse notatie bij elke programmeertaal kan gebruikt worden, werd ze uitgebreid gebruikt door Microsoft in de C-taal, met name voor Windows.
[bewerk] Oorsprong
De originele Hongaarse notatie werd uitgevonden door Charles Simonyi, een programmeur bij Xerox, en is genoemd naar zijn land van oorsprong. Hongaarse namen worden omgekeerd genoteerd ten opzichte van de meeste Europese namen: de familienaam staat eerst en daarna de voornaam.
[bewerk] Externe links
- Meta-Programming: A Software Production Method. Charles Simonyi, december 1976 (PhD thesis)
- Charles Simonyi's uitleg van Hongaarse notatie
