Hoge Koning van Ierland
De Hoge Koningen van Ierland (Iers-Gaelisch: Ard Rí Éirinn, oude spelling Ard righ) waren Koningen van Ierland van de prehistorie tot ongeveer 1200 na Christus.
De Hoge Koningen bezaten slechts geringe politieke macht en mogen geen koning van een verenigd Ierland worden genoemd. Ondanks hun kleine politieke rol hadden de Hoge Koningen een belangrijke spirituele en religieuze betekenis.
De Hoge Koningen regeerden vanuit Tara, nu een ruïne die nog steeds een belangrijke symbolische plaats is voor de Ieren, en die een rol speelt in de Ierse mythologie.
De macht van de Hoge Koning wisselde met de persoon van de koning. Sterke Koningen heersten in zekere mate over heel Ierland.
De beroemdste Hoge Koning van Ierland was Brian Boru die op Goede Vrijdag van het jaar 1014 de Vikingen uit Dublin versloeg, hetgeen het einde betekende van de dominante plaats van de Vikingen. Ondanks de grote overwinning werd Brian na de slag vermoord door een gevluchte Viking.
De invasie van Normandische heren uit Engeland luidden het einde van het Hoge Koningschap in.
