Het Absolute
Het Absolute is een term uit de filosofie. Het is een aanduiding voor het Zijn in diens hoedanigheid van meest volledige en coherente entiteit.
Het streven de wereld in zijn wezen te vatten, op zoek te gaan naar de grond, de oorzaak van alle verschijnselen heeft filosofen in alle tijden ertoe aangezet de ons omringende werkelijkheid terug te brengen tot voor onze geest vatbare dimensies. Hoewel de term 'het absolute' als zodanig in de Klassieke Filosofie niet bekend was, is zij doordrongen met termen als oerstof ofwel substantie (bijv. Thales, Anaximenes) geest, idee (resp. Anaxagoras, Plato) in een poging de wereld te herleiden tot een beginsel.
Met de 15e-eeuwse geleerde Nicolaus Cusanus krijgt de term 'het absolute' in den beginne de betekenis die vandaag de dag nog geldig is: datgene wat door zichzelf bepaald in zichzelf volledig is. De term wordt gebruikt voor God als het onvoorwaardelijke, in tegenstelling tot het beperkte en eindige.
- In de godsleer van Spinoza wordt het absolute substantie genoemd (God of natuur): één wezen dat uit zijn eigen kracht bestaat en een oneindig aantal attributen bezit.
- Voor Fichte was het absolute niet enkel een object maar een oneindig 'ik' dat de natuur doet voortbrengen.
- Hegel beschouwt het absolute als dynamisch proces waarin de substantie tot subject wordt.
