Henri Van Straten
Henri Van Straten (Antwerpen, 5 oktober 1892 – spoorloos verdwenen op 4 september 1944) was een Vlaams kunstenaar.
Samen met Frans Masereel, Jan-Frans Cantré, Jozef Cantré en Joris Minne hoorde Henri Van Straten tot de bekende Vijf, die na de Eerste Wereldoorlog de Vlaamse houtsnijkunst renoveerden.
Van Straten kreeg zijn artistieke opleiding aan het NHISKA (Nationaal Hoger Instituut voor Schone Kunsten, Antwerpen) onder leiding van Edward Pellens. Onder leiding van J.J. Aarts kreeg hij verder kunstonderwijs aan de Rijksacademie te Amsterdam, waar hij verbleef als uitgeweken soldaat tijdens de Eerste Wereldoorlog.
Naast zijn houtgraveerkunst, waarin hij uitmuntte, beoefende hij ook de lithografie en de schilderkunst, waarin hij een zeer zinnelijk humanisme tot uiting bracht. Met zijn "Kruisweg" maakte hij al ophef en met platen als "Don Juan" (1925), "Landverhuizers" (1927), "La Boudeuse" (1931), "Dichter der Armen" (1932), "Het soldatenlief" (1934) en het latere meesterwerk "De zachtmoedigen" (1942) ontpopte hij zich als de meest virtuoze en geraffineerde onder de moderne Vlaamse houtsnijders.
Vanaf 1933 verbleef hij te Heide-Kalmthout.
