Harry ter Heide
Harry ter Heide (Almelo, 10 maart 1928 - 14 april 1985) was een Nederlands econoom en vakbondsman.
Ter Heide groeide op in de moeilijke jaren 30, in het centrum van de textielindustrie. De gevolgen van de economische depressie en de armoede van die tijd waren de motivatie voor zijn verdere loopbaan. Na de HBS in Almelo ging Harry ter Heide naar de Spoorschool en werkte als stationschef bij de NS in Almelo. In de avonduren behaalde hij zijn MO economie. In 1956 werd hij wetenschappelijk medewerker bij het NVV in Amsterdam en studeerde in de avonduren economie aan de VU in Amsterdam. In 1961 deed hij daar zijn doctoraal examen. Hij was inmiddels getrouwd en had 2 kinderen.
Binnen het NVV werd hij eerst secretaris en in 1971 volgde hij André Kloos op als voorzitter van het NVV. In zijn jaren bij het NVV heeft hij zich o.a. beziggehouden met de EEG in Brussel. Hij was onder andere lid van de commissie voor transport. Ook voerde hij onderhandelingen over de toetreding van Engeland in de EEG. Verder heeft hij zich sterk ingezet voor de fusie tussen NVV, CNV en NKV waaruit later het FNV, bestaande uit NVV en NKV, voortkwam.
In 1972 trad Ter Heide af als voorzitter van het NVV na een conflict met het Industriebond NVV onder leiding van Arie Groenevelt. Harry ter Heide had voor 1973 een centraal akkoord gesloten met de regering en de werkgevers over de loonvoorwaarden. Dit werd door de Industriebond niet geaccepteerd. Groenevelt was een radikale vakbondsman die voor de vakbond niet alleen een taak zag weggelegd bij behartiging van directe werknemersbelangen, maar hij streefde ook een algemene maatschappelijke verandering na. Ter Heide was eerder een politicus van het poldermodel avant la lettre.
Na zijn aftreden werd Ter Heide hoogleraar aan de interfakulteit bedrijfskunde in Delft. Verder was hij lid van het COTG (centraal orgaan tarieven gezondheidzorg), commissaris bij de KLM en AMRO bank, en was hij lid van diverse adviescommissies van de regering.
