Grote of Onze-Lieve-Vrouwekerk (Dordrecht)
De Grote of Onze-Lieve-Vrouwekerk (naam van vóór 1572) te Dordrecht is de grootste kerk van deze stad. De bijbehorende toren was met haar 72 meter eeuwenlang het hoogste gebouw van Dordrecht. Sinds 2000 is de toren van de Grote Kerk wat hoogte betreft met 3 meter voorbijgestreefd door woontoren de Sequoia in de wijk Stadspolders die 75 meter hoog is. Verder is het kerkgebouw het op één na oudste van de stad (de oudste kerk heet paradoxaal genoeg de Nieuwkerk). De kerk is opgetrokken in de Brabantse gotiek waarvan ze een van de meest noordelijke representanten is en de enige in het voormalige graafschap Holland die volledig in steen is overwelfd. Het oudste deel van de kerk, het Mariakoor, werd vanaf 1285 opgetrokken; rond 1370 had de kerk haar huidige vorm. De toren, ontworpen door Antoon Keldermans I, is nooit geheel afgebouwd.
Het interieur van de kerk staat bekend om zijn koorbanken: op de misericordes zijn zeer minutieus bijbelse voorstellingen uitgesneden. Dit is vrij uniek. Verder heeft de kerk een goed geconserveerde marmeren grafsteen, waarop de familiewapens tijdens de Franse overheersing niet zijn weggehakt doordat de familie de steen omdraaide (vergelijk de elders overal weggehakte familiewapens op kerkelijke grafstenen). Er zijn een paar neo-gotische gebrandschilderde ramen, die verschillende episoden uit de geschiedenis van Dordrecht weergeven. Het orgel is in 1671 gebouwd door Nicolaas van Hagen, en in 1859 gerestaureerd. De toren meet 72 meter, met de grote trans op 68 meter. Het carillon van deze toren heeft een zware basklok, een van de grootste in haar soort. De toren staat enigszins uit het lood, wat in de middeleeuwen de voornaamste reden, naast geldgebrek, is geweest het oorspronkelijke plan de toren te voorzien van een spits waarmee ze meer dan honderd meter hoog zou worden, niet uit te voeren.
