Grote Rode Vlek
De Grote rode vlek is een anti-cycloon op de planeet Jupiter, 22° ten zuiden van de evenaar, die al minstens 300 jaar actief is. De storm is groot genoeg om zichtbaar te zijn met telescopen vanaf de aarde. De vlek is het eerst waargenomen door Cassini of door Hooke rond het jaar 1665.
Deze foto van de grote rode vlek en de directe omgeving is genomen door het Voyager 1 ruimtevaartuig op 15 februari 1979, toen het ruimtevaartuig 9,2 miljoen kilometer van Jupiter verwijderd was. Op de foto zijn details zichtbaar van de wolken met een doorsnede van ongeveer 160 kilometer. Het kleurige, golvende patroon links van de rode vlek is een erg complexe en variabele golvende beweging. Om een idee te geven van de schaal van Juipiter, de witte ovale storm direct onder de grote rode vlek is ongeveer net zo groot als de Aarde.
Het ovale object draait tegen de wijzers van de klok in, met een periode van ongeveer 6 dagen. De grote rode vlek is ongeveer 24–40,000 km × 12–14,000 km. Het is wel twee tot drie keer zo groot als de Aarde. De wolkentoppen van de storm zijn ongeveer 8 km hoger dan de omgeving.
Stormen van deze grootte zijn niet ongewoon in de atmosfeer van gasgiganten. De planeet Neptunus heeft bijvoorbeeld de Grote donkere vlek. Jupiter heeft ook witte ovalen en bruine ovalen, wat kleinere naamloze stormen zijn. De witte ovalen bevatten over het algemeen koelere wolken in de bovenste lagen van de atmosfeer. Bruine ovalen zijn warmer en bevinden zich op dezelfde hoogte als de meeste wolken. Zulke stormen kunnen uren tot eeuwen duren.
Het is niet bekend wat de rode kleur van de Grote rode vlek veroorzaakt. Er zijn wel enkele theorieën, maar er is nog geen duidelijkheid over.
De Grote rode vlek is meer dan 300 jaar geleden voor het eerst gezien, en daarmee erg stabiel. Enkele factoren dragen bij aan de lange levensduur, zoals het feit dat de vlek nooit vaste grond hoeft te passeren en dat de beweging constant wordt aangedreven door de interne hitte van Jupiter. Simulaties suggereren dat de vlek kleinere atmosferische storingen absorbeert.
Aan het begin van 2004 is de vlek ongeveer de helft van de grootte die de vlek 100 jaar geleden had. Het is niet bekend hoe lang de Grote rode vlek nog zal voortbestaan, of dat de verkleining een resultaat is van normale schommelingen.
Eind februari 2006 is een nieuwe rode vlek ontdekt, de Red Spot Jr.. Deze vlek is ontstaan door versmelting van 3 reeds aanwezige ovale witte vlekken tussen 1998 en 2000. Deze kleine vlek steekt net als de grote rode vlek uit boven het bovenste wolkendek, bij de vorming deed de vlek dit nog niet en daarom is hij pas later ontdekt, en groeit nog steeds in hoogte.
