Gladstaartreuzenrat
| Gladstaartreuzenrat IUCN-status: Veilig[1] |
|||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
|
|||||||||||||
| Soort | |||||||||||||
| Mallomys rothschildi Thomas, 1898 |
De gladstaartreuzenrat (Mallomys rothschildi) is een knaagdier uit het geslacht Mallomys dat voorkomt in de bergen van Nieuw-Guinea. Dit dier komt in de Centrale Cordillera voor op 1550 tot 3700 m van de Weyland Range in het westen tot de Owen Stanley Range in het oosten.[1] De Dani uit het Kwiyawagi-gebied van Papua noemen dit dier "tumbi", de Kalam (Madang Province) noemen hem "mosak", en de Telefol uit Sandaun Province noemen hem "resen".[2] Mogelijk is dit dezelfde soort als Mallomys aroaensis.[3]
Deze soort is kleiner en heeft een langere staart dan de andere soorten van het geslacht. Het is de enige soort met een zwarte buik. De kop-romplengte bedraagt 344 tot 400 mm, de staartlengte 343 tot 417 mm, de achtervoetlengte 63 tot 67,2 mm, de oorlengte 27,3 tot 30 mm en het gewicht 925 tot 1500 gram. Vrouwtjes hebben 1+2=6 mammae.[2][4]
Het dier brengt de dag door in een grot of holle boom. Het dier blokkeert de ingang met bladeren en mos. Per worp wordt er één jong geboren. Als het dier gevangen wordt, is het agressief en bijt het, maar al snel wordt het tam. Het dier eet knoppen en bladeren, onder andere van bamboe. 's Nachts voedt het zich in de bomen.[2]
Er zijn twee ondersoorten:[1]
- Mallomys rothschildi rothschildi (Papoea-Nieuw-Guinea)
- Mallomys rothschildi weylandi (Indonesië)
| Soorten van Mallomys |
|---|
|
Mallomys aroaensis - Bergwolrat (Mallomys gunung) - Mallomys istapantap - Gladstaartreuzenrat (Mallomys rothschildi) |
[bewerk] Literatuur
- ↑ 1,0 1,1 Flannery, T.F., Aplin, K., Groves, C. & Adams, M. 1989. Revision of the New Guinea murid genus Mallomys (Muridae: Rodentia), with descriptions of two new species from subalpine habitats. Records of the Australian Museum 41:83-105.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Flannery, T.F. 1995. Mammals of New Guinea. Chatswood, New South Wales: Reed Books, 568 pp.
- ↑ Musser, G.G. & Carleton, M.D. 2005. Superfamily Muroidea. In Wilson, D.E. & Reeder, D.M. (eds.). Mammal Species of the World. 3rd ed.
- ↑ De cijfers voor het =-teken slaan op het aantal paren van mammae; het cijfer erna is het totale aantal mammae. Om die reden is het nummer na het =-teken altijd twee keer zo hoog als dat ervoor. Dit is de gebruikelijke notatie in de mammalogische literatuur.
