George A. Romero
George Andreas Romero (1940) is een Amerikaans filmregisseur die gespecialiseerd is in het maken van horrorfilms.
De films van Romero kenmerken zich door een vreemde combinatie van smerig geweld en inktzwarte humor. In al z'n films snijd Romero, op satirische wijze, maatschappelijke onderwerpen aan en vrijwel altijd bekritiseerd hij de rechtse, conservatieve politiek die in Amerika vaak hoogtij viert. Ook hebben al z'n films een zeer pessimistische en nihilistische levensvisie.
In visueel opzicht kenmerken Romero's films zich door een extreem realistische, bijna documentaire'achtige manier van filmen.
George A. Romero is het meest beroemd geworden om zijn zombiefilms. Romero maakte een cyclus van 4 films waarin de doden opstaan en zich gaan voeden met de levenden. In alle 4 de films wordt een beeld geschetst van een maatschappij die volledig ineenstort. Met z'n zombiefilms heeft een Romero een grote bijdrage geleverd aan de filmgeschiedenis: voor het eerst werd horror gecombineerd met intelligente maatschappij kritiek. De films waren zo'n groot succes dat er een enorme hoeveelheid imitaties werden gemaakt, op deze manier groeide de zombiefilm uit tot een subgenre binnen het horrorgenre.
De meeste films van Romero zijn uitgegroeid tot cultklassiekers. Het werk van Romero wordt beschouwd als kunstzinnige horror.
Inhoud |
[bewerk] Biografie
[bewerk] De eerste stappen als filmmaker
George A. Romero werd in 1940 geboren in Pittsburg in Pensylvenia. Al op jonge leeftijd was hij gefascineerd door films en op 12 jarige leeftijd begon hij met een 8mm camera al amateur films te maken. Romero kwam op 16 jarige leeftijd al op de voorpagina's van de lokale kranten te staan toen hij, voor de opnames van een amateur science fiction film, een brandende pop van een flatgebouw gooide. Voorbijgangers dachten dat het een echt iemand was en Romero werd gearresteerd door de politie.
Na het behalen van zijn schooldiploma richtte Romero een eigen bedrijf op dat zich liet inhuren om voor promotie en reclamefilms voor bedrijven te maken. Romero onderneming was een groot succes en na 6 jaar werken had Romero genoeg geld verdiend om een korte film te maken. Met deze korte film ging hij langs productiemaatschappijen om een uitgebreide versie van diezelfde film te financieren. Een kleine productiemaatschappij zag de korte promofilm en gaf Romero 100 duizend dollar voor een volwaardige speelfilm.
[bewerk] De grote doorbraak
Romero maakte voor dit geld Night of the Living Dead. De film was een enorm succes en was een ware aardverschuiving in de filmwereld. Voorheen speelden horrorfilms zich in de 19e eeuw af met gothische decors en kostuums. Romero verplaatste de gruwelen naar het hedendaagse Amerika wat voor de meeste kijkers zeer herkenbaar was. Hij ontdeed de horrorfilm van alle afgezaagd versieringen (volle maan, bliksem, krakende piepende deuren, spinnenwebben, kaarsen enz.) en koos voor hyper realistische en buitengewoon sobere vormgeving. De film werd opgenomen op echt bestaande locaties, met non-acteurs, zonder kunstlicht en met veel handheld camerashots.
Tegelijkertijd doorbrak Romero al bestaande taboes: bloed, ledematen en ingewanden vloeiden rijkelijk. Kinderen aten hun eigen moeders op, de grote held was een zwarte man uit de laagste maatschappelijke klasse en de het kwade overwon dit keer het goede.
Het meest interessante was dat Night of the Living Dead volgepropt was met dubbelde bodems: zo zaten in de film verwijzingen naar de Vietnam oorlog, het racisme, de rechtse politiek en naar de invloed van massamedia.
Hoewel Night of the Living Dead beslist niet de eerste zombiefilm was, werd het wel de meest invloedrijke. De beelden van een enorme kuddes slenterende zombies groeide uit tot een icoon van het horrorgenre. Sindsdien zijn vrijwel alle zombiefilms door Night of the Living Dead beinvloed.
De film werd een mijlpaal in de filmgeschiedenis en een van de meest succesvolle low-budget films ooit.
[bewerk] De mindere tijden
Na de grote doorbraak met Night of the Living Dead werden, voor Romero, de deuren naar Hollywood geopend. Helaas kon Romero z'n draai niet in Hollywood vinden. Romero was bang dat hij teveel getypecast werd als horrorregisseur, daarom oefende hij nieuwe genres uit. In 1970 maakte hij de romantische komedie There's Always Vanilla, in 1972 de zwarte komedie Season of the Witch en in 1974 de science fiction thriller The Crazies. Geen van deze films was echter een succes. Bovendien had Romero geen enkele artistieke vrijheid bij de opnames: alles stond onder controle van het strenge Hollywood studio systeem.
Romero besloot terug te keren naar z'n geboorteplaats Pittburg en hij richtte z'n eigen studio op, waar hij in volledige onafhankelijkheid films ging regisseren.
[bewerk] De Cultklassiekers
In 1976 maakte Romero zijn tweede cultfilm:Martin. In deze horrorklassieker vernieuwde Romero het vampiergenre. De film gaat over een jonge in de pubertijd die bij z'n seksuele ontwikkeling ook vanmpieristische trekjes ontwikkeld. De jonge heeft bloed nodig om aan zijn sekuele behoeftes te voldoen. Martin was een combinatie van seks en horror, doorspekt met psychologie en katholieke symboliek. De film was tevens ook een portret van jongen in de pubertijd en een satire op de Amerikaanse jongeren cultuur.
Na Martin maakte Romero in 1978 een vervolg op Night of the Living Dead, getiteld Dawn of the Dead. Dit vervolg ging over de ondergang van de aarde door een zombieplaag. De film was nog rauwer en apocalyptischer dan het eerste deel, maar was tegelijkertijd veel humoristischer en gewelddadiger. Dawn of the Dead is in veel opzichten totaal anders dan zijn voorganger: was Night heel suggestief, deze film juist heel excessief en expliciet. Alles was gefilmd in felle kleuren, het tempo is razendsnel, er zijn wilde camera en montage trucs en bloed en ledematen zijn vloeien rijkelijk. De film was grensverleggend op het gebied van geweld en smerigheid.
Dawn of the Dead is volgens critici de beste film van Romero en volgens velen ook een van de beste horrorfilms ooit gemaakt. De film, de meer dan 100 miljoen dollar winst maakte, zorgde voor een enorme hoeveelheid Italiaanse imitatiefilms.
In 1980 maakte Romero een van z'n meest originele en meest vreemde films: Knightriders. Een poëtische sprookjesachtige film over een motorbende die de door de Verenigde Staten reist en overal Ridderpselen organiseerd. De film was gebaseerd op de legende van koning Arthur, alleen dan verplaatst naar het hedendaagse Amerika met motors i.p.v paarden.
Knightriders werd een cultklassieker maar sloeg bij het grote publiek nooit aan.
[bewerk] De latere periode
Na het floppen van Knightriders heeft Romero nooit de draad kunnen oppakken. Creepshow(1983), een reeks korte films gebaseerd op het werk van Stephen King, werd een grote flop evenals Monkey Shines (1987) en The Dark Half (1992).
Wel ondernam Romero een opmerkelijke poging om een vervolg op Dawn of the Dead te maken: in 1985 maakte hij Day of the Dead een zombiefilm waarin haast de gehele wereld door zombies beheerst wordt. Deze film had de afsluiting van de zombie trilogie moeten worden maar door geld gebrek moest Romero talloze scènes schrappen. De film flopte en Romero was ontevreden.
In 2005 maakte Romero een remake van Day of the Dead, getiteld Land of the Dead. Deze remake was de versie die Romero altijd al had willen maken. De film werd geproduceerd door een grote productiemaatschappij en er speelde een groot aantal beroemde acteurs in mee.
In augustus 2006 kondigde Romero Diary of the Dead aan. Deze wordt in het eerste kwartaal van 2007 verwacht.
