Frederic Rzewski
Frederic Rzewski (13 april 1938) is een Amerikaans componist en pianist.
Rzewski studeerde aan Harvard en Princeton University, waar hij onder meer les kreeg van Walter Piston, Roger Sessions, Milton Babbit en Virgil Thompson. In 1960 ging hij in Italië bij Luigi Dallapiccola studeren; daar besloot hij uitvoerende van moderne pianomuziek te worden. Zodoende raakte hij grondig vertrouwd met onder meer de muziek van Pierre Boulez, Karlheinz Stockhausen, John Cage en anderen. Ook stichtte hij het ensamble Musica Elettronica Viva, een ensemble dat improviseerde met elektronische en elektronisch bewerkte instrumenten. In 1971 keerde hij terug naar New York. In 1977 werd hij docent aan het Koninklijk Conservatorium te Luik.
Rzewski heeft een aantal pianowerken geschreven, die hij vaak zelf uitvoert. Deze werken zijn opvallend toegankelijk en traditioneel van aard. Dit doet hij om zijn werken, die bijna steeds een politieke, linkse lading hebben, voor de arbeidersklasse begrijpelijk te houden. Om deze reden wordt hij wel eens vergeleken met de Brit Cornelius Cardew, een componist die in zijn latere werk een sterk populistische stijl aannam en in fabriekshallen optrad. Rzewski's muziek is echter veel gecompliceerder en draagt onmiskenbaar stijlkenmerken die aan de avant-gardecomponisten ontleend zijn. Een van zijn bekendste werken is The people united will never be defeated!, een reeks van 36 variaties over het socialistische lied El pueblo unido jamas sera vencido!, waar hij een tonaal thema bewerkt met technieken als serialisme en minimalisme.
