Filipijns spookdier/nieuw
| Filipijns spookdier IUCN-status: Onzeker[1] |
|||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Een Filipijns spookdier van dichtbij |
|||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
|
|||||||||||||
| Soort | |||||||||||||
| Tarsius syrichta (Linnaeus, 1758) |
Het Filipijns spookdier (Tarsius syrichta) is een bedreigd spookdier die alleen voorkomt op de Filipijnen. Ze komen voor in het centrale en zuidoostelijke deel van de archipel, en dan met name de eilanden Bohol, Samar, Leyte en Mindanao.[1] De wetenschappelijke naam is afgeleidt van het woord tarsus (=enkelbot) en verwijst naar hun opvallend lange enkelbot[2].
In het Cebuano wordt deze soort mawmag genoemd.
Inhoud |
[bewerk] Uiterlijke beschrijving
Het Filipijns spookdier is een klein zoogdier van ongeveer 15 centimeter groot en daarmee ongeveer zo groot als een gemiddelde mensenhand. Het gemiddelde gewicht van mannetjes is 134 gram en van vrouwtjes 117 gram.
Zoals alle spookdiertjes, heeft het Filipijns spookdier een ronde kop die door een speciale aanpassing van de nek 180 graden rondgedraaid kan worden. Hierdoor kan het Filipijns spookdier ondanks het feit dat de ogen niet bewogen kunnen worden toch goed om zich heen kijken. De grote membraanachtige oren zijn erg bewegelijk en lijken nooit stil te staan, ervoor zorgend dat elk geluid opgevangen wordt.[3] De unieke grote ogen van de soort staan niet in verhouding van de kop en de romp en staan zelfs vermeld in het Guinness Book of Records als de grootste ogen van een zoogdier ter wereld. Het Filipijns spookdier is een nachtdier. De grote ogen zorgen voor perfect zicht in het donker van de nacht.[4]
Het Filipijns spookdier heeft een dikke zijdeachtige grijs tot donkerbruine vacht. De dunne staart is ongeveer twee keer zo lang als het lichaam en is haarloos met uitzondering van een plukje haar aan het einde. De staart wordt gebruikt voor de balans. De handen en voeten hebben twee tenen speciaal voor de verzorging. De achterste ledematen zijn verlengd om maximaal drie meter grote sprongen van boom tot boom te kunnen maken.[4] Op de uiteinden van de vingers zitten ronde kussentjes om goed de bomen in te kunnen klimmen. Alle vingers hebben afgeplatte nagels met uitzondering van de tweede en de derde vinger die worden gebruikt om zich te verzorgen.[5]
De tandformule van het Filipijns spookdier is 2|1|3|3 in de bovenkaak en 1|1|3|3 in de onderkaak, met relatief kleine boven hoektanden[3]
[bewerk] Gedrag
Het Filipijns spookdier is een schuw nachtdier[1] dat een grotendeels verborgen leven lijdt. Overdag slapen ze in donkere holletjes dichtbij de grond en in de nabijheid van bomen en bosjes. 's Nachts worden ze actief en gaan op zoek naar eten. Maar ook dan zijn ze moeilijk waar te nemen, omdat ze door hun uitstekende zicht en gehoor goed in staat zijn mensen te ontwijken. [6]
Deze soort brengt een groot deel van zijn tijd door in de bomen[1]. Daar klampen ze zich normaalgesproken verticaal vast aan bomen. Indien nodig springen ze van tak naar tak. Als gevolg van hun verlengde achterpoten kunnen ze relatief grote sprongen maken.[3]
Het Filipijns spookdier is een carnivoor en eet met name insecten, maar ook wel spinnen, kleine kreeftachtigen, kleine gewervelden, kleine hagedissen en vogels
Het Filipijns spoodier gebruikt beide handen om de prooi naar de mond te brengen.[1]
[bewerk] Voortplanting
Bij het Filipijns spookdier komt zowel monogamie als polygamie wel voor.[3] De bronsttijd van het vrouwtje duurt zo'n 25 tot 28 dagen.[3] Het Filipijns spookdier kan het hele jaar door paren, maar is afhankelijk van de aanwezigheid van insecten.[1] Normaalgesproken raakt het vrouwtje twee keer per jaar zwanger. De draagtijd van de soort is zes maanden. Per keer krijgt het vrouwtje een jong. Het jong wordt geboren met veel haar en met wijdopen ogen. Het jong wordt door de moeder in de mond of op de buik rondgedragen. Een net geboren jong kan zich al vastklampen aan een tak. Na ongeveer een maand kan het al sprongen maken en na twee maanden verlaat het jong de moeder. In gevangenschap plant het Filipijns spookdier zich moeizaam voort.[7]
[bewerk] Leefgebied
Een recente studie heeft aangetoond dat het Filipijnse spookdier een voorkeur heeft voor dichte begroeide secundair laaglandwoud met rustplekken op zo'n twee meter boven de grond.[8] Ze zijn ook wel te vinden in primair woud tot 700 meter boven zeeniveau [9]
[bewerk] Referenties
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Kubicek, C. (1999). Tarsius syrichta. Animal Diversity Web. Retrieved on 2006-11-14.
- ↑ Philippine tarsier. America Zoo. Retrieved on 2006-11-15.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Flannery, Sean (2003-10-15). Philippine Tarsier. The Primata. Retrieved on 2006-11-14.
- ↑ 4,0 4,1 Philippine Tarsier. Philippines Travel Guide. Retrieved on 2006-11-14.
- ↑ The Philippine Tarsier. Comparative Mammalian Brain Collections. Retrieved on 2006-11-18.
- ↑
- ↑ Haring, D. M., Wright, P. C. (1988-01-05). "Hand-raising a philippine tarsier, Tarsius syrichta". Zoo Biology 8: 265-274. Sjabloon:Doi. Retrieved on 2006-11-15.
- ↑ Jachowski, D. S., Pizzaras, C. (2003-09-10). "Introducing an innovative semi-captive environment for the Philippine tarsier (Tarsius syrichta)". Zoo Biology 24 (1): 101-109. Sjabloon:Doi.
- ↑ Heaney et al. (2002). Tarsius syrichta. The Field Museum. Retrieved on 2006-11-15.
 |
Meer afbeeldingen die bij dit onderwerp horen kunt u vinden in de categorie Tarsius syrichta van Wikimedia Commons. |
