Fanfare
Een fanfare bestaat - in tegenstelling tot een harmonie - uit koperblazers, saxofoons en slagwerk. Fanfaregezelschappen zijn vooral typisch voor Nederland en België. Van oudsher is de fanfare bekend als het orkest dat al musicerend op de maat van de muziek door de straten van een plaats trekt bij feestelijke gebeurtenissen. Tegenwoordig zijn de meeste fanfareorkesten echter ontwikkeld tot volwaardige concertorkesten.
Bert Haanstra maakte in 1958 een film over fanfarewereld, zie Fanfare (film)
Nederland telt meer dan 2000 fanfare- en harmonieorkesten.
Typisch voor een fanfarekorps is dat er veel bugels in zitten. Een bugel is een vrij onbekend muziekinstrument met een relatief zachte, warme klank. De bugel lijkt best veel op een trompet, maar de trompet heeft een schellere, hardere klank. De bugel is uitgevonden door Adolphe Sax, ook de uitvinder van de saxofoon.
Vanuit de oorsprong van het fanfarekorps heeft de fanfare zich snel ontwikkeld tot een orkesttype met vele mogelijkheden waarvoor inmiddels veel originele muziek geschreven wordt. Enkele bekende componisten zijn Rob Goorhuis en Henk Badings.
Tijdens het vier-jaarlijkse Wereld Muziek Concours in Kerkrade worden de nieuwste ontwikkelingen op compositiegebied getoond. De beste amateurfanfareorkesten bevinden zich in Nederland en België, met name in Limburg en Vlaanderen
[bewerk] bezetting
- Bugels (solo, 1,2,3)
- Trompetten/Cornetten (1,2,3 of 1,2/1,2)
- Hoorns (1,2,3 of 1-3,2-4) (althoorn, stellahoorn of F-hoorn)
- Trombones (1,2,3) (Schuiftrombones of ventieltrombones, eventueel bastrombone voor partij 3)
- Baritons
- Euphoniums
- (Bas)Tuba's (Eb, Bb)
- Sopraansaxofoon
- Altsaxofoon (1,2)
- Tenorsaxofoon
- baritonsaxofoon
- optioneel: es-bugel
- optioneel: es-trompet
- optioneel: vaandrig
