Elias Annes Borger
Elias Annes Borger (Joure, 26 februari 1784 - Leiden, 12 oktober 1820) was een Nederlandse hoogleraar in de theologie en letteren te Leiden.
Zijn vader was een winkelier in Joure, waar Elias Annes Borger Latijn en Grieks leerde. Op 17-jarige leeftijd trok hij naar Leiden om met beperkte middelen te studeren voor het predikantschap. Op 7 juni 1807 werd hij bevorderd tot Doctor in de Godsgeleerdheid. Ambities om tot Buitengewoon Hoogleraar te promoveren werden vertraagd door de inlijving van de Nederlanden bij Frankrijk. Na het vertrek van de Fransen in 1815 promoveerde hij alsnog. In 1817 werd Borger ook nog aangesteld tot hoogleraar in algemene geschiedenis en Griekse letterkunde.
Borger trouwde in 1814 met jonkvrouw Abrahamina van der Meulen, de zus van een Amsterdamse predikant. Een jaar later stierf zij echter in het kraambed. In 1819 trouwde hij opnieuw, dit maal met jonkvrouw Cornelia Scheltema. Begin 1820 stierf ook zij in het kraambed, samen met een pasgeboren kind. Als gevolg hiervan raakte Borger in een zware depressie, waarbij hij slechts bij zijn overleden dierbaren wilde zijn. Acht maanden na de dood van zijn tweede vrouw overleed ook Borger, op 36-jarige leeftijd. Hij werd begraven in Katwijk.
[bewerk] Werken
- Iets nopens den Brief aan een Vriend (1813)
- De Vaderlander (1814)
- Leerredenen (1814)
- Iets voor mijn Kind (1815)
- Op de Bevalling der Prinses van Oranje (1817)
- Aan den Rhijn in de Lente van het Jaar 1820 (1820)
- Gevecht van Napoleon en Minerva (1821)
- Dichterlijke Nalatenschap (1836)
[bewerk] Externe Link
Borger in de digitale bibiliotheek voor de Nederlandse letteren
