Eerste slag om Malta
| Slag om Malta | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Conflict | Tweede Wereldoorlog | ||||||||||||||
| Datum | maart 1941 - juni 1941 | ||||||||||||||
| Plaats | Malta | ||||||||||||||
| Resultaat | Britse overwinning | ||||||||||||||
|
|||||||||||||||
| Partijen | |||||||||||||||
|
|||||||||||||||
De Slag om Malta was een gecombineerde lucht- en zeeslag rond het eiland Malta in de Middellandse Zee, tussen de Britten en de Duitse Luftwaffe. De slag duurde van april 1941 tot juni van datzelfde jaar.
Inhoud |
[bewerk] Voor de slag
[bewerk] Belang van Malta
Malta ligt strategisch in de Middellandse Zee, tussen Sicilië en Tripoli. Het eiland is al sinds het Congres van Wenen in 1815 Brits. Na de Duitse invasie in Noord-Afrika werd het eiland zeer belangrijk omdat het op de aanvoerlijnen van veldmaarschalk Rommel lag.
De in Malta gestationeerde Britse onderzeeboten dienden de bevoorradingskonvooien van het Afrikakorps aan te vallen. Door de aanvallen van de Luftwaffe, kon dat succes echter niet uitgebouwd worden, aangezien alle vliegtuigen het eiland zelf dienden te verdedigen.
[bewerk] Verdediging
Voor de verdediging tegen luchtaanvallen kon Malta enkel rekenen op een squadron Hawker Hurricanes, dat aan het begin van de slag slechts 15 toestellen telde, maar tegen het einde van de slag door versterkingen tot 75 werd opgetrokken. De Britse Royal Navy kon echter geen hulp bieden, aangezien de vloot van admiraal Cunningham nodig was in het oostelijk bekken van de Middellandse Zee, om dekking te bieden voor de konvooien naar Griekenland, tegen de Italiaanse vloot.
[bewerk] De slag
[bewerk] Maart 1941
De eerste aanvallen van de Luftwaffe begonnen in maart 1941, zowel tegen militaire als burgerlijke doelen. De bevolking was totaal onvoorbereid en de militaire slagkracht liet te wensen over, zo waren er slechts 15 toestellen ter beschikking om het eiland te verdedigen.
[bewerk] April 1941
Op 8 april werden 4 torpedobootjagers naar Malta gestuurd, om de Duitse aanvoerlijnen te kunnen bestoken, samen met de daar al aanwezige onderzeeboten. Op 16 april vallen zij een Duits bevoorradingskonvooi aan en vernietigen daarbij vijf vijandige transportschepen, terwijl zij slechts één schip te betreuren hebben.
De Duitsers nemen revanche door kort daarna mijnen te droppen in de Grand Harbour, de belangrijkste haven van Malta en door die zwaar te bombarderen. De aanval op hun konvooi bleek duidelijk een grote slag voor hen geweest te zijn.
Op 20 april kwam eindelijk een Britse bevoorradingsschip aan op Malta, de Breconshire, gedekt door een grote vloot uit Alexandrië, die op weg was om Tripoli te bombarderen. Ondertussen waren ook uit Malta al toestellen vertrokken om Tripoli te bombarderen, namelijk een squadron Wellingtons, Britse bommenwerpers, en een klein aantal Swordfish-vliegtuigen.
In de maand april kwamen ook nog eens 23 extra Hurricanes aan van het vliegdekschip de Ark Royal, dat gestationeerd was in de Middellandse Zee. Hierdoor werd de slagkracht van de Maltese luchtvloot versterkt.
[bewerk] Mei 1941
Begin mei kwamen de langverwachte en broodnodige Britse versterkingen, onder de vorm van de kruisers Gloucester en Dido; de mijnenlegger Abdiel en zes torpedobootjagers, waaronder de Jersey. Helaas bleek dat die schepen niet lang konden blijven, door de Duitse mijnen in de haven. De Jersey zonk hierdoor en de Gloucester raakte hierdoor zwaar beschadigd.
Half mei kwamen er ook nog eens 47 extra Hurricanes, afkomstig van de vliegdekschepen Furious en Ark Royal. Hiermee werd het totaal aantal vliegtuigen verhoogd tot 75, 50 meer dan aan het begin van de slag.
Rond het einde van mei kwam er een einde aan de zware luchtaanvallen van de Luftwaffe, aangezien de toestellen nodig waren voor operatie Barbarossa, de Duitse aanval op de Sovjet-Unie. Malta bleef wel afhankelijk van de zee en de problemen met de bevoorrading bleven, ondanks de aankomst van 2 konvooien in mei, zeer ernstig. Daarom werd besloten om nu ook onderzeeboten in te schakelen voor bevoorrading, maar enkel voor de hoogstnodige goederen, zoals vliegtuigbrandstof.
[bewerk] Juni 1941
Door de verslechterende Britse situatie in de Middellandse Zee, zoals de landing op Kreta en het verlies van Griekenland, liet men het idee varen om van Malta een basis te maken voor een toekomstig offensief tegen de As-mogendheden.
In het begin van juni werd generaal-majoor Hugh Lloyd naar Malta gestuurd om daar een tactische strijdmacht op te bouwen, met inbegrip van een sterke luchtmacht. Het doel van deze strijdmacht was om de bevoorradingslijnen van de Duitse troepen in Noord-Afrika af te snijden en zo veldmaarschalk Rommel tot overgave te dwingen.
In het kader hiervan kwamen op 15 juni nog eens 43 Hurricanes, van de Ark Royal en de Victorious aan op Malta. Eind juni kwamen er nog eens 64 Hurricanes bij. Van die laatste levering vlogen er echter enkele door naar Egypte waar de situatie ook kritiek begon te worden.
[bewerk] Na de slag
Na het einde van juni 1941 was het ergste voor de inwoners van Malta voorbij. Ze hadden weerstand geboden aan enorm zware Duitse en Italiaanse luchtoffensieven ten koste van enorme offers. Na de slag bleek dat ze 62 Duitse en 15 Italiaanse toestellen hadden neergeschoten en dit ten koste van 64 Hurricanes, waarvan de helft in de lucht en de helft op de grond. In diezelfde vier maanden hebben de onderzeeboten van Malta 25 bevoorradingsschepen tot zinken gebracht, wat het equivalent is van 90.000 ton.
Ondanks de overwinning bleef Malta afhankelijk van de zee voor de bevoorrading, met alle gevolgen van dien, maar een offensief dat zo erg was als dat van maart tot juni 1941 hebben ze niet meer moeten meemaken. Als blijk van erkentelijkheid kregen alle inwoners van Malta collectief het Victoria Cross, wat nog steeds op hun vlag staat.
| Bron(nen): |
|
