Eerste slag om El Alamein
| Eerste Slag om El Alamein | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Conflict | Tweede Wereldoorlog | ||||||||||||||
| Datum | 1 juli 1942 – 31 juli 1942 | ||||||||||||||
| Plaats | El Alamein, Egypte | ||||||||||||||
| Resultaat | Strategische Geallieerde overwinning, tactische gelijk. | ||||||||||||||
|
|||||||||||||||
| Partijen | |||||||||||||||
|
|||||||||||||||
| Campagne | |||||||||||||||
|
|||||||||||||||
De Eerste Slag om El Alamein 1–31 juli 1942 was een veldslag in de Noord-Afrika campagne tijdens de Tweede Wereldoorlog. De twee partijen die tegenover elkaar stonden waren het Afrikakorps van de as-mogendheden (Duitsers en Italianen onder bevel van Erwin Rommel) enerzijds en het Britse Achtste leger onder bevel van Claude Auchinleck anderzijds.
[bewerk] Prelude
Na de Duitse overwinning in de Slag bij Gazala in juni 1942 moest het Achtste leger zich terugtrekken van Mersa Matruh. Omdat Rommel zich steeds een meester had betoond in de mobiele oorlogsvoering waarvoor de Libische woestijn alle ruimte bood, trok Auchinleck de Britten terug naar de Alamein linie in Egypte, een 60 km breed gat tussen het stadje El Alamein aan de Middellandse Zee kust en de Qattara depressie in de woestijn naar het zuiden. Hier waren zijn beide flanken gedekt: Rommel zou een frontale aanval moeten uitvoeren in plaats van een omflankende beweging.
Erwin Rommel was er bij deze Britse terugtocht niet de man naar om tijd verloren te laten gaan. "Zijn" Afrika korps volgde de Britten op de voet.
Bij El Alamein hadden de Britten een sterke positie ingenomen. Het was echter hun laatste goede verdedigingspositie voor Alexandrië. De Duitse aanvoer werd sterk gehinderd doordat al hun aanvoer overzee moest plaatsvinden. Aanvoer die door Britse onderzeeërs en (een enkele) Nederlandse onderzeeër bestookt werden, waarna nog een lang transport over land diende plaats te vinden. Ook Britse op Malta gestationeerde vliegtuigen hinderden de Duitse aanvoer van Italië via Tunesië naar Egypte.
[bewerk] De slag
Op 1 juli viel het Afrikakorps aan. De voorste geallieerde linie bij El Alamein hield stand tot de avond van die dag maar werd toen genomen. De volgende dag, 2 juli, concentreerde Rommel zijn strijdkrachten in het noorden om bij El Alamein een doorbraak te forceren. Auchinleck gaf bevel tot een tegenaanval tegen het Duitse centrum, maar deze aanval liep vast. Een geallieerde aanval in het zuiden tegen de daar gestationeerde Italianen had meer succes. Als gevolg van de geallieerde weerstand besloot Rommel te hergroeperen en de bereikte linie te verdedigen.
Ruim een week later, op 10 juli, vielen de Britten weer aan. Ditmaal bij Tel el Eisa in het noorden. Ze maakten meer dan 1000 gevangenen. Rommel's tegenaanval bij Tel el Eisa leverde weinig op. Auchinlek liet opnieuw aanvallen, in het centrum bij "Ruweisat ridge", dit waren de Eerste Slag om Ruweisat ridge en de Tweede Slag bij Ruweisat ridge, op 14 juli resp 21 juli. Geen van beide gevechten was succesvol. Doordat de pantsers er niet in slaagden op tijd de geallieerde infanterie te bereiken, verloren de geallieerden in deze tweede slag 700 man. Ondanks dit gebrek aan succes lanceerden de geallieerden op 27 juli nog twee aanvallen. Een aanval bij Tel el Eisa in het noorden liep vast. De andere aanval vond plaats bij Miteiriya en was rampzaliger, omdat de mijnenvelden niet geruimd waren. Toen de infanterie geen steun kreeg van pantsers leed ze zware verliezen toen de Duitsers een tegenaanval inzetten.
Het Achtste leger was uitgeput. Op 31 juli verklaarde Auchinleck de aanvallen voorlopig ten einde, en gaf prioriteit aan het versterken van de Britse verdediging om een komende Duitse aanval het hoofd te bieden.
[bewerk] Besluit
De eerste fase van de strijd was hiermee voorbij. De Duits-Italiaanse opmars naar Alexandrië en Caïro was voorlopig gestopt.
In Augustus volgde nog een poging van Rommel om de Britse linies te doorbreken in de Slag bij Alam Halfa.
In oktober zou het Achtste Leger het Duitse Afrika Korps definitief verslaan in de tweede slag bij El Alamein.
