Dorestad
Dorestad was in de vroege Middeleeuwen één van de belangrijkste en succesvolste handelssteden in Nederland.
Het lag aan de Rijn, op de overblijfselen van een voormalig Romeins fort, vlakbij het huidige Wijk bij Duurstede. Het was tussen de jaren 600 en 850 vaak de inzet van oorlog tussen Friezen en Franken. Tijdens het Frankische Rijk was Dorestad persoonlijk bezit van Karel de Grote.
De haven van Dorestad bestond uit een serie pieren in de Rijn. De rivier veranderde echter langzaam van loop en de pieren moesten telkens verlengd worden.
De stad was wijd en zijd bekend doordat zij een munt bezat. De sceatta die er geslagen werden waren een tijdlang het voornaamste betaalmiddel in west en noord Europa. Doordat ze zulk een succesvolle handelsstad was, trok ze de aandacht van Vikingen die de stad regelmatig en in groten getale aanvielen en plunderden, o.a. in 834, 835, 844, 857 en 873. Men vermoedt dat bij de allereerste aanval op Dorestad in 834 ongeveer 7000 Vikingen betrokken waren.
Er zijn verschillende theorieën over het verval van Dorestad:
- het verzanden en zich verplaatsen van de Rijn (864) maakte handel in Dorestad onpraktisch
- de plunderingen door Vikingen
- de economische machtsverhoudingen veranderden
- de verregaande feodale desintegratie van het Frankische Rijk aan het eind van de 9e eeuw, waardoor de koningen de macht kwijtspeelden en deze meest in handen kwam van één van de honderden lokale bendeleiders.
Uiteraard hangen deze factoren samen.
