Corinthische helm
De Corinthische helm (Oud-Grieks: κόρυς κορινθίη) was een type van bronzen helmen waarvan de latere types het gehele hoofd en nek bedekt met openingen voor de ogen en de mond. Een lange gebogen beschermingsplaat beschermde de achterkant van de nek, zoals die van de latere Romeinse cassis of de Duitse Stahlhelm.
[bewerk] Archeologische bewijzen
De Corinthische helm lijkt blijkbaar (op basis van artistiek en archeologisch bewijs) de polulairste helm te zijn geweest gedurende de archaïsche en klassieke periode. Het ruimde langzaamaan weg voor het Pylostype, dat goedkoper te fabriceren was en de drager zijn zicht en gehoor niet belemmerde. In de 4de eeuw v. Chr. wordt het Corinthische helmtype dan ook door het Thracische, Chalcidische en Attische type vervangen. Talrijke exemplaren van deze helmen zijn opgegraven, en zijn vaak afgebeeld geworden op Oud-Griekse keramiek.
[bewerk] Literaire bewijzen
Herodotos vermeldt de Corinthische helm in zijn Historiën wanneer hij schrijft over de Machlyers en Auseërs, twee stammen die langs de Triton in het antieke Libië woonden (dit omvatte ook een deel van het huidige Tunesië). Deze stammen kozen jaarlijks twee groepen van de schoonste maagden die tegen elkaar een ceremonieel gevecht voerden met stokken en stenen. Ze gingen gekleed in de fijnste Griekse panoplie samen met een Corinthische helm. Dit ritueel gevecht maakte deel uit van een festival ter ere van de maagdelijke godin Athena. Jonge vrouwen die bezweken aan hun wonden gedurende deze beproeving werden geacht gelogen te hebben over hun maagdelijkheid. (Historiën IV 180.).
