Coëfficiënt
De term coëfficiënt betekent letterlijk "mede-uitwerker", naar het Latijnse efficere, uitwerken. Vieta introduceerde de term in 1592. In de rekenkunde en de algebra worden de twee operanda van een vermenigvuldiging, factoren genoemd. Wegens de commutativiteit van de vermenigvuldiging (de volgorde der factoren beïnvloedt het product niet) spelen de twee factoren a priori dezelfde rol. Toch maakt men vaak het onderscheid tussen enerzijds een factor die in de gegeven context als veranderlijk wordt beschouwd, en een andere die min of meer constant blijft. De constante factor wordt dan de coëfficiënt van de veranderlijke genoemd.
Niet altijd overigens is een vermenigvuldiging commutatief. Zo kunnen we wel spreken over "3 mensen", wat inhoudt: 3 keer een mens, maar niet over "mensen 3". Deze constructie komt ook in de exacte wetenschappen veelvuldig voor. Daarbij wordt een scalair product a.x gevormd van elementen van verschillende categorieën. Het symbool a kan bijvoorbeeld een geheel getal zijn en x een continue functie. Men noemt a de coëfficiënt van x.
[bewerk] Voorbeeld
In de veelterm 3x2 + 16x − a worden de getallen 3, 16 en -a, die als voorfactor voor de machten van de veranderlijke x staan, de coëfficiënten van de veelterm genoemd (respectievelijk van de tweede, eerste en nulde graad).
